حماسه ناتمام

سعید مروتی_روزنامه نگار

همه ما که با حسرت از دست رفتن قهرمانی آسیا را شاهد بودیم، همه ما که این تیم زندگی‌مان است، همه ما پرسپولیسی‌های مغموم، بیشتر از بخت بدمان گله‌مندیم و از وی‌ای‌آر لعنتی تا تیمی که تا آخرین لحظه جنگید و نتوانست. اولسان در مقابل پرسپولیس آن تیم ترسناک مراحل قبل نبود و واقعیت این است که می‌شد این کره‌ای‌ها را برد. می‌شد این ملت اندوهگینی که زیر فشار اقتصادی و کرونا و هزار و یک مشکل دلخوشی‌اش همین فوتبال است را شاد کرد، اما و هزار اما که فینال۲۰۲۰ آسیا شب ما نبود. مایی که با اندامی مجروح و ترکیبی ناقص پا به فینال گذاشته بودیم. حالا که بازی تمام‌شده می‌شود نکته‌ها گفت و عملکرد بازیکنان و اندیشه‌های کادر فنی را نقد کرد. انصاف اما حکم می‌کند که بگوییم پرسپولیس در فینال آسیا فراتر از انتظار بازی کرد. غیبت وحید امیری و احسان پهلوان و عیسی آل‌کثیر کار خودش را کرد ولی این بهترین بازی سال‌های اخیر امید عالیشاه بود و مهدی عبدی جوان کاری را که باید می‌کرد انجام داد. آنچه در عصر دلگیر دیروز شاهدش بودیم حماسه‌ای ناتمام بود. 2 سال پیش وقتی در یک‌قدمی جام بودیم و دست‌های خالی‌مان اجازه نداد قهرمان شویم همه می‌گفتیم کی می‌شود که دوباره به فینال برویم. الان هم احتمالا خیلی‌ها همین حرف را می‌زنند. حسرت‌ها همچنان ادامه می‌یابد اما این پرسپولیس را به‌خاطر خواهیم سپرد. پرسپولیسی که بازهم در قدم آخر کم آورد؛ به اندازه یک قدم؛ کمی تمرکز و دقت بیشتر می‌توانست ۲۹ آذر ۹۹ را به یکی از روزهای مهم تقویم مبدل کند. این حماسه هم درنهایت ناتمام ماند اما پای این تیم خواهیم ماند که زندگی‌مان است که با آن خندیده‌ایم و اشک ریخته‌ایم. پرسپولیس برای ما یکی از معدود بهانه‌ها برای ادامه دادن است. چشم انتظار فینال سوم می‌مانیم...