یادداشت/ ضرورت تأسیس نهادهای صنفی نویسندگان

محمود برآبادی- نویسنده کودکان

نهادهای صنفی تشکل‌هایی غیردولتی هستند که به‌منظور صیانت از حقوق صنفی اعضا تشکیل می‌شوند. در جوامع امروزی نهادهای صنفی بسیاری تشکیل شده یا در حال تشکیل هستند که هرکدام عهده‌دار حقوق صنفی صنف خود هستند. از آنجایی که صدای یک فرد به‌تنهایی در جامعه شنیده نمی‌شود، افراد جامعه در گروه‌ها، نهادها و صنوف گرد می‌آیند تا در همصدایی بتوانند از حقوق خود دفاع کنند، یا دست‌کم صدای خود را به گوش سازمان‌های دولتی قدرتمند برسانند و آنها را وادارند در تصمیماتشان به‌نظرات اعضای صنوف هم توجه کنند. از این‌رو ضرورت تاسیس نهادهای صنفی در همه صنوف ازجمله نویسندگان کودک یا بزرگسال، بیش از پیش احساس می‌شود. هم‌اکنون در برخی صنوف فرهنگی و هنری، نهادهای صنفی تشکیل شده و بسیاری هنوز تشکل خود را ایجاد نکرده‌اند یا تشکل‌های ایجادشده از نوع فرهنگی، محفلی و دوستانه بدون هویت صنفی است. تشکل‌های صنفی به‌طور رسمی و قانونی نماینده ‌شأن صنفی اعضای خود هستند و فقط انجمن صنفی رسماً وظیفه و اختیار دارد از حقوق صنفی اعضا حمایت و برای استیفای حقوق و خواست‌های مشروع و قانونی آنان تلاش کند. این موارد در ماده21 آیین‌نامه چگونگی تشکیل انجمن‌های صنفی به صراحت آمده و لازم به ذکر است که تصویب‌نامه هیأت دولت در 19آبان سال گذشته با عنوان «صدور مجوز تأسیس انجمن صنفی از سوی پدیدآورندگان آثار فرهنگی و هنری و شاغلان بخش فرهنگ و هنر و رسانه» این امکان را در چارچوب قانون کار و ارائه درخواست به وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی فراهم ساخته است. دفاع از حقوق صنفی اعضا، اولویت نخست فعالیت انجمن صنفی است و در کنار آن انجمن صنفی وظیفه دارد به تأسیس و تقویت شرکت‌های تعاونی، صندوق قرض‌الحسنه، همچنین تلاش در جهت تأمین امکانات رفاهی اعضا کمک و با وزارت کار برای شناخت مسائل و مشکلات صنف و حل آنها همکاری کند. انجمن‌ها و مؤسسه‌های فرهنگی یا تشکل‌های مردم‌نهاد چنین وظیفه‌ای ندارند و اگر در این زمینه‌ها هم فعالیتی می‌کنند، غیررسمی است، ادارات دولتی هم اگر همراهی کنند برای کمک به حل مشکلات است. اکنون که شرایط تاسیس انجمن‌های صنفی فرهنگی و هنری فراهم شده است، جا دارد نویسندگان به ضرورت تاسیس چنین نهادهایی پی برده و به‌طور ویژه برای راه‌اندازی آن بکوشند، چراکه انجمن‌های صنفی نویسندگان می‌تواند در افق‌های دورتر به اتحادیه‌های صنفی بینجامد که صدایی رساتر در جامعه خواهد داشت.