دوران طلایی شهرسازی ایران درعصر صفوی اصفهان

دوران طلایی شهرسازی ایران، در عصر صفوی و در شهر اصفهان رقم خورده است.
پژوهشگر و دکتری مرمت بناهای تاریخی در این رابطه به همشهری گفت: «این ادعا دو دلیل عمده دارد؛ اول اینکه شهرسازان اصفهان در این عصر با احترام کامل به حکومت‌های گذشته خود، بخش سلجوقی را کاملا حفظ کرده و فضاهای شهری جدید اعم از میدان نقش جهان و بناهای اطرافش، دولت خانه شاهی و کاخ‌هایش، خیابان چهارباغ و کوشک‌هایش، پل‌های تاریخی و دیگر عناصر مهم شهر را در خارج از حصار آن زمان و در جوار هسته سلجوقی بنا نهاده‌اند و بازار نقطه اتصال بخش سلجوقی به بخش صفوی شده است. احترام به آثار گذشتگان و حفظ لایه‌های تاریخی، آنگونه که در عصر صفوی اتفاق افتاده، در دیگر اعصار تمدن ایران و به ویژه در عصر حاضر، هرگز به این قوت نبوده است.»  
محمدمهدی کلانتری دلیل دوم اهمیت شهرسازی اصفهان در عصر صفوی را استفاده از 3مسیر زندگی با کارکردهای مختلف برای دمیدن حیات در شهر دانست و افزود: «این سه مسیر، بازار به عنوان مسیر مردم، خیابان چهارباغ به عنوان مسیر حکومت و رودخانه زاینده‌رود به عنوان مسیر زندگی و طبیعت هستند. تلفیق این 3مسیر در تداوم و تلاقی همدیگر، باغ شهری زنده و پویا را خلق کرده که سیاحان و شرق‌شناسان بزرگی جذبش شده‌اند و پس از گذشت 400سال از پیدایش آن، هنوز به عنوان یک نمونه بی‌بدیل در تاریخ شهرسازی به شمار می‌رود.»