شکایت لیمویی

  مرضیه ثمره حسینی  

در شهریور 1339وزارت کشور تلگرافی با این مضمون به استانداری فارس ارسال کرد؛ «اهالی جهرم شکایت می‌کنند که شهرداری شیراز از حمل مرکبات و آبلیمو که مستقیماً از جهرم به شهرستان‌ها حمل می‌شود، جلوگیری و خسارت جبران‌ناپذیری به صاحبان میوه وارد می‌کند». موضوع از این قرار بود که شهرداری شیراز براساس قانون، از اجناسی که از شهرستان‌ها وارد شیراز می‌شد، عوارض دریافت می‌کرد. باغداران جهرمی نیز چون باید افزون بر زمان خروج از جهرم، هنگام ورود و خروج از شیراز نیز به شهرداری عوارض می‌دادند، ضمن ارسال عریضه‌ای برای شاه، صادرات میوه را متوقف کردند. توقف صادرات میوه افزون بر خسارات زیادی که به باغداران وارد می‌کرد، خسارت زیادی نیز برای شهرداری جهرم به‌بار می‌آورد؛ چرا که بخش اصلی درآمد این شهرداری از محل اخذ عوارض از صدور مرکبات و خرما به‌دست می‌آمد. در بهمن 1339، شهردار جهرم در اعتراض به این وضعیت، خطاب به فرمانداری این شهر نوشت:«درآمد شهرداری به صفر رسیده و حتی قادر به پرداخت حقوق کارمندان خود نخواهد بود». علی عطری، شهردار شیراز، در پاسخ به پیگیری استانداری درخصوص شکایت باغداران جهرم، اخذ عوارض از میوه‌های وارداتی را به میوه‌هایی منحصر دانست که در شیراز بسته‌بندی و برای سایر نقاط کشور توزیع می‌شوند. به گفته او «هر مقدار لیمو، پرتقال و نارنگی که جهت تهران یا اصفهان یا آبادان از جهرم یکسره حمل شود، بدون دریافت عوارض، عیناً از پاسگاه ورودی به پاسگاه خروجی فرستاده می‌شود». شهردار شیراز، تنها راه‌حل این مسئله را در ارسال مستقیم میوه از جهرم به سایر نقاط کشور بدون ورود به شیراز اعلام کرد.
منبع: اسناد آرشیو ملی ایران، پرونده شماره 653/350