بازگشایی مدارس درهمه‌گیری کرونا
محمد کامران درخشان_روانپزشک
بازگشایی مراکز آموزشی در برخی کشورها، پس از تعطیلی چندماهه به‌علت همه‌گیری ویروس کرونا، بازتاب‌های متفاوتی را در عرصه جهانی به‌دنبال داشت. بازگشایی مدارس در ایران نیز موافقان و مخالفانی در بین متخصصان نظام سلامت داشته است. برخی کشورهای اروپایی با حفظ رعایت بهداشت و فاصله‌گذاری فیزیکی، در بازگشایی مدارس فرصتی را برای کودکان و نوجوانان فراهم آورده‌اند تا آنان بتوانند با تمرین و پشتکار با مقررات جدید اجتماعی کنار بیایند و زندگی در عصر کرونا را تجربه کنند و از این رهگذر، موجب بهبود خلاقیت، تاب‌آوری و هوش اجتماعی در نوجوانان شوند. برخی از مخالفان بازگشایی مدارس در ایران به تعداد کمتر دانش‌آموزان یا نسبت بزرگ‌تر تعداد معلم‌ها و مربیان به تعداد دانش‌آموزان در مدارس کشورهای اروپایی اشاره می‌کنند. و بالا بودن سایر شاخص‌ها و استانداردها راتوجیه مناسبی برای بازگشایی مدارس در این کشورها می‌دانند و معتقدند که به‌علت وجود زیرساخت‌های بهداشتی و اجتماعی، آنان احتمالا می توانند اصول و شیوه‌نامه‌های بهداشتی و فاصله‌گذاری را با موفقیت بیشتر اجرا کنند. البته چنین تصمیم‌هایی حتی در کشورهای پیشرفته هنوز با تلاش و خطا همراه است و پشتوانه‌ای از شواهد علمی و تحقیقاتی ندارد. اتخاذ چنین تصمیمی برای فرزندان دلبند و دانش‌آموزان این مرزوبوم، نیازمند بررسی شرایط ملی و منطقه‌ای، توسط کارگروه‌های تخصصی نظام سلامت و نظام آموزشی و تربیتی است.
صرف‌نظر از چنین بحث‌هایی، یکی از نکاتی که طی تعطیلی مدارس در این چندماه بیشتر از قبل ذهنم را مشغول می‌کرد، این سؤال بود که: «واقعا این حجم عظیم از موضوع‌های علمی که در کتاب‌های درسی انباشته شده تا چه اندازه برای بهبود زندگی نسل آینده ما مفید هستند؟» و کدام گره از زندگانی این بچه‌ها را در این آشوب‌های قرن 21، قرار است باز کنند؟
یک بازنگری تخصصی در محتوای کتاب‌ها و دروس مدارس، مناسب به‌نظر می‌رسد تا میزان مناسبی از واقعیت‌های علمی و مهارت‌های اجتماعی در برنامه مراکز آموزشی گنجانده شود. چه بهتر که نتیجه دوازده سال زحمت و رفت‌وآمد و هزینه‌های زیاد، ابزار مناسبی باشد در دست عزیزان نسل آینده تا موفق و خوشحال‌تر زندگی کنند. به شیوه‌ای که آموزش مهارت‌ها در کلاس‌های درس، نوجوانان ما را برای زندگی بهتر و تاب‌آوری بیشتر فردی و اجتماعی آماده کند. مهارت‌هایی که به حل مسائل خردوکلان زندگی در هزاره سوم، به آنان یاری دهد و در عرصه رقابت جهانی با سایر ملل و اقوام، از نظر خلاقیت و مهارت و اخلاق انسانی، حرفی برای گفتن داشته باشند.
