چرا زنان بهای گزاف‌تری می‌پردازند؟

مهدی دادخواه تهرانی- مترجم

بحران‌های انسانی ممکن است زندگی زنان و مردان را به‌صورت‌های متفاوتی تحت‌تأثیر قراردهد. بیماری عالم‌گیر کرونا نیز از این قاعده مستثنا نیست. زنان در برابر کوید- 19، نسبت به مردان به نتایج بهتری رسیده‌اند.  بخشی از آن به لطف یک کروموزوم X اضافی و هورمون‌های جنسی مانند استروژن است که موجب واکنش های ایمنی بهتری به ویروس ایجاد کنندة کووید- 19می‌شود. اما هرگونه برتری از این دست، هنگامی که سخن از تأثیرات اجتماعی و اقتصادی بیماری عالم‌گیر به میان می‌آید، نتیجه عکس می‌دهد؛ در اینجا بیشترین فشارها بر دوش زنان آوار می‌شود. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، هفته گذشته هشدار داد: «کووید-19تأثیر اجتماعی و اقتصادی ویرانگری بر زنان و دختران داشته است و دهه‌ها پیشرفتِ محدود و بی‌ثبات را در زمینه برابری جنسیتی از مسیر خود خارج کرده است.» از آنجایی که دولت‌های سراسر جهان برای جلوگیری از گسترش ویروسِ کرونا، مرزها را بسته و سرعت فعالیت‌های اقتصادی را کند کرده‌اند، پیش‌بینی می‌شود اقتصاد جهانی در سال 2020بیش از 5 درصد کوچک شود که این بدترین رکود از زمان جنگ جهانی دوم به بعد است. با این حال این دست مشکلات اقتصادی در مقایسه با زنان، بر مردان تأثیرات متفاوتی دارد؛ زنانی که 39درصد از نیروی کار جهانی را به صحنه می‌آورند، 54درصد از کلِ از کار بیکارشدن‌ها مربوط به آنان است. آونی امین‌، دانشمندی که در زمینه بهداشت جنسی و تناسلی و در مورد خشونت علیه زنان در سازمان بهداشت جهانی (WHO) کار و تحقیق می‌کند، توضیح داد: «آنچه به شکل نامتناسبی بر زنان تأثیر گذاشته است‌، نبودِ امنیت و از دست دادن شغل است، زیرا زنان به‌کار در بخش‌های غیررسمی بدون حقوق و مزایا و حمایت مالی تمایل دارند.»  طبق اطلاعاتی که شرکت مشاوره مدیریتیِ مکینزی و کامپنی، گرد آورده است، شغل زنان 8/1برابر بیشتر از مردان در معرض خطر قرار دارد. به گفته امین، «زنان به‌کار در بخش‌های غیررسمی تمایل دارند؛ بنابراین وقتی اقتصاد فرومی‌شکند، نخستین کسانی‌اند که شغل خود را از دست می‌دهند.» خطر فقط در جبهه اقتصادی نیست؛ زنان 70درصد نیروی کار در عرصه بهداشت جهانی را تشکیل می‌دهند و در سطح بالایی در خط مقدم جبهه بهداشت جهانی حضور می‌یابند. درنتیجه، بیشتر در معرض بیماران آلوده قرار می‌گیرند. داده‌هایی که کمپین جهانی برای برابری جنسیتیِ سازمان ملل (UN Women) گردآوری کرده است، نشان می‌دهد که از کل کارکنان بهداشت‌بان آلوده به کووید- 19، 72درصد در اسپانیا و 66درصد در ایتالیا زن بوده‌اند.

بار سه‌گانه
هنگامی که زنان می‌توانند شغل خود را حفظ کنند اما طی بیماری عالم‌گیر مجبور به‌کار در خانه‌اند، مسائل جدیدی پیش می‌آید. چندین ساعت مراقبت‌های بی‌مزد و مواجب، به بار روزانه‌ای که قبلاً زنان به شکل نامتناسبی به دوش می‌کشیدند، اضافه می‌شود. بنابر اطلاعات سازمان بین‌المللی کار، قبل از این بیماری عالم گیر، 76.2درصد از کل ساعات مراقبت‌های بی‌مزد و مواجب را زنان انجام داده‌اند، یعنی بیش از سه برابر مردان. اگر هم به آسیا و اقیانوسیه بنگریم، این میزان به 80درصد افزایش می‌یابد. درحالی‌که زنان در زمان قرنطینه، مجبور به ماندن در خانه بودند، در فرانسه، آلمان و ایالات متحده آمریکا زمان بیشتری را به مراقبت از کودکان پرداختند. در موارد دیگر نیز، مادران شاغل، کمتر وقتشان را صرف کارهای درآمددار می‌کنند ولی بیشتر به کارهای خانه می‌پردازند. امین با بیان اینکه تأثیر [بیماری عالم‌گیر] در کم آوردن زمان، و نیز به‌طور ضمنی بر آرامش روانی و سلامت روان زنان بسیار زیاد است، افزود: زنان «بار سه‌گانه» مسئولیت‌های خانگی و خانوادگی، مراقبت از بیماران و نیز کار را به دوش می‌کشند.
منبع:الجزیره