یک بیل به باغچه فدراسیون

در کمپ تیم‌های ملی ایران و در کنار زمینی که با تلاش کارلوس کی‌روش برای تیم‌ملی ساخته شده است، فضای سبزی تحت عنوان «باغچه صلح و دوستی» وجود دارد که مجموعه‌ای از یادبودها و یادگاری‌ها را در خود جای داده است. مثل تمام کارهای عجیب و غریب فدراسیون فوتبال ایران که به‌سختی می‌توان از آنها سر در آورد، این باغچه هم پر از آثار عجیب و متناقضی است که هر بیننده‌ای را به فکر فرو می‌برد. اگر ساعتی در این باغچه قدم بزنید، بزرگ‌ترین اسم‌هایی که در ابتدا توجه‌تان را جلب می‌کنند، مارکو فان باستن،اینفانتینو و شیخ‌سلمان هستند که هر یک در زمانی میهمان فدراسیون فوتبال بوده‌اند و در بازدید از این مرکز، بیلی هم به باغچه فدراسیون زده‌اند. بعد از آنها به نام مارک ویلموتس برمی‌خوریم که ثبت اسمش در این باغچه حدود 6میلیون یورو روی دست فدراسیون فوتبال خرج گذاشته است. مارک ویلموتس به‌عنوان سرمربی تیم‌ملی ایران در این باغچه صاحب درخت و یادبود شده اما از سرمربی قبل از او یعنی کارلوس کی‌روش هیچ اثری در میان درختان یادبود نیست! سرمربی پرتغالی که این کمپ و زمین‌هایش اساسا با پیگیری‌های خود او ساخته شد، هیچ جایی در میان اسامی پرتعداد حاضر در باغچه صلح و دوستی ندارد. همین تناقض در میان ایرانی‌های حاضر در باغچه هم به وضوح و حتی با شدتی بیشتر دیده می‌شود. در میان ایرانی‌هایی که در این باغچه صاحب درخت هستند، نام عبدالله ویسی، مهدی تارتار و ابراهیم صادقی هم هست اما هیچ اثری از علی دایی، علی کریمی و مهدوی‌کیا نیست! البته توجیه مقامات مسئول این است که قرار نبوده در این باغچه برای همه بزرگان فوتبال ایران، درخت یادبود کاشته شود. اسم ویسی و تارتار و دیگران هم به این دلیل آمده که یک‌بار مربیان لیگ برتری برای جلسه هم‌اندیشی با مارک ویلموتس در این مرکز حاضر شده‌اند و همان زمان درخت‌هایی در باغچه صلح و دوستی به نام آنها مزین شده است. اما نکته اینجاست که حتی میان مربیان لیگ برتر در آن زمان هم تبعیض قائل شده‌اند. برای بعضی از باشگاه‌ها نام سرمربی روی تابلوی یادبود ذکر شده و برای برخی دیگر ازجمله تراکتور و نساجی و... فقط نام باشگاه روی تابلوها آمده است. برای آندره‌آ استراماچونی یک تابلوی اختصاصی با نام او به‌عنوان سرمربی استقلال تعبیه شده اما از کالدرون که همزمان با استراماچونی در پرسپولیس بوده، هیچ نامی نیست و تابلوی پرسپولیس بدون نام کسی نصب شده است. روی یک تابلو نوشته «فراز کمالوند، سرمربی پارس‌جنوبی» و این تابلو چند سال بعد که کمالوند سرمربی تیم دیگری است و از پارس‌جنوبی هم دیگر اثری وجود ندارد، از درجه اعتبار ساقط می‌شود. وقتی قرار است تابلوها چندین سال به‌عنوان یادبود در این مرکز بمانند، چه لزومی دارد که نام هر مربی کنار تیمی بیاید که زمانی سرمربی آن بوده است. این نکته درباره عبدالله ویسی (شاهین بوشهر)، منصوریان (ذوب‌آهن)، حسین فرکی (پیکان) و چندین نفر دیگر هم صدق می‌کند. مکان‌هایی مشابه این باغچه معمولا برای ثبت یادبودهایی از بزرگان ساخته می‌شوند اما کاملا مشخص است که پشت راه‌اندازی باغچه صلح و دوستی فدراسیون فوتبال هیچ ایده مشخصی وجود نداشته و به همین دلیل حالا این مرکز پر از اسامی بی‌ربطی است که به‌شکل اتفاقی روی تابلوهای یادبود نقش بسته‌اند. باغچه‌ای که نام «صلح و دوستی» روی آن گذاشته‌اند اما از جمع حاضران همین باغچه، مارک ویلموتس الان شاکی فدراسیون فوتبال است و اینفانتینو هم می‌خواهد فوتبال ایران را تعلیق کند.