![نهضت سینماداری در حوزه هنری؛ ازرؤیا تا واقعیت](/img/newspaper_pages/1399/06-shahrivar/11/laee/1403.jpg)
نهضت سینماداری در حوزه هنری؛ ازرؤیا تا واقعیت
برخی از نیروهای تعدیلشده، بازنشسته و اخراجشده «بهمن سبز» سنوات خدمت خود را دریافت نکردهاند
![نهضت سینماداری در حوزه هنری؛ ازرؤیا تا واقعیت](/img/newspaper_pages/1399/06-shahrivar/11/laee/1403.jpg)
شهاب مهدوی ـ روزنامهنگار
از سال92 و با تغییر جایگاه مؤسسه بهمن سبز (بخش سینماداری حوزه هنری) حرکتی در این نهاد آغاز شد که به گفته مدیرانش «نهضت سینماسازی» نام گرفت. اغلب سینماهای حوزه هنری پس از گذشت بیش از 30 سال از پیروزی انقلاب اسلامی فرسوده و از رده خارج بودند. از سال92 مدیریت وقت تصمیم گرفت با تجهیز، نوسازی و بازسازی سینماهایش هم درآمدزایی کند و هم در اکران کل کشور نقشی جدی داشته باشد و اثرگذاری بخش خصوصی را کمرنگ کند. بازسازی سینماها در شهرهای سنندج، مشهد، اصفهان، تبریز، آبادان و... توانست اندکی موقعیت حوزه هنری را در مناسبات اکران تعدیل کند، اما همچنان سینماهای بخش خصوصی اثرگذارتر و پرمخاطبتر بودند. پس از ماجرای تحریم فیلمها که از سال91 کلید خورده بود، سینما آزادی بهعنوان پرفروشترین سینمای ایران که ادارهاش را شهرداری برعهده داشت اما مالکیت آن متعلق به حوزه هنری بود، در جدول فروش جای خود را به پردیس کورش داد، اما همچنان جزو سینماهای پرفروش پایتخت باقی ماند. در کنار این سینما، سینما هویزه مشهد نقشی کلیدی و اساسی در معادلات اکران بازی میکرد. اما سینماهای اصفهان بهعنوان نمونه 2پردیس ساحل و چهارباغ نتوانستند رکوردشکن یا محبوب باشند. در 7سال گذشته نهضت سینماسازی در حوزه هنری بدون توجه به شکست یا پیروزی این حرکت در استانها ادامه داشته، به این دلیل واضح که در نهادهای دیگر و بخش خصوصی سینماداری ماجرایی اقتصادی است و با سودآوری معنا دارد، اما در حوزه هنری بازگشت سرمایه اهمیتی ندارد و سالنهای سینما میتوانند بازسازی و تجهیز شوند، اما تماشاگری وارد آنها نشود؛ اتفاقی که برای سینما بهمن تهران افتاده و با وجود بازسازی و سهسالنه شدن آن، عده زیادی از تهرانیها اصلا نمیدانند این سینما از حالت فرسوده قبلی خارج شده است. نکته مهم دیگر این است که منشأ این حرکت، در استانها بوده، اما در تهران اصلا شروع نشده یا جریانسازی نکرده است. سینماهای شاهد، پیام، بهمن، استقلال و سپیده در تهران متعلق به حوزه هنری هستند و سالهاست فراموش شده و از رده خارج شدهاند. حتی سینما استقلال بهعنوان سرگروه، جزو سینماهای کمفروش و شکستخورده پایتخت است.
آن مرد از اصفهان آمد
مردادماه سال گذشته پس از 6سال، مدیرعامل مؤسسه بهمن سبز تغییر کرد و سیدمصطفی حسینی مدیرعامل نزدیک به محمد حمزهزاده (مدیرعامل مؤسسه سینمایی سوره مهر) که در سینماهای اصفهان بازسازیهای فراوانی انجام داده بود جای او نشست. حسینی با تغییر بیشتر مدیران قبلی مؤسسه، وعده اصلاحات بزرگ داد و برنامههایش را کلید زد، اما تعطیلی زودهنگام سینماها در اسفندماه و شیوع ویروس کرونا همهچیز را تحتتأثیر قرار داد. او که بازسازی و نوسازی سینماهای شهرکرد، ارومیه، ساری و... را شروع کرده بود مثل همه سینماداران جهان به تعطیلی موقت تن داد به این امید که از سال99 دوباره چرخ سینماداری بچرخد. اما حالا و در حالی که بازگشایی موقت سینماها هم عاملی برای جذب مخاطب نبوده، حوزه هنری شروع به تعدیل نیروهایش کرده است. این طرح تازه که رسما رسانهای نشده در دوران محمدمهدی دادمان، مدیر جوان حوزه هنری با حمایت حمزهزاده شروع شده است.
ناتوانی در پرداخت سنوات اخراجیها
گفته میشود حمزهزاده آخر امسال و در پی تغییر مدیریت، از سازمان سینمایی سوره مهر به بانک کتاب (انتشارات زیرمجموعه حوزه هنری) خواهد رفت. در فاز اول این طرح هرماه 30درصد از کارکنان سینماهای حوزه هنری که شامل گیشهدار، کنترلچی، کارگران نظافتچی و... هستند تعدیل میشوند و سینماها با تعداد محدودی از نیروهای خدماتی به حیاتشان ادامه میدهند. وضعیت اقتصادی مؤسسه بهمن سبز بهعنوان مؤسسهای پولساز (یکی از صاحبان فیلم «دیدن این فیلم جرم است» محصول توقیفشده حوزه هنری) آنقدر وخیم شده که حتی سنوات کارکنان بازنشسته، تعدیلشده یا اخراجشده پرداخت نمیشود و اهتمامی برای رسیدگی به مشکلات آنها وجود ندارد. حالا دیگر نهضت سینماداری هم به یک شعار تبدیل شده؛ شعاری که در آن کارگران زحمتکش سینماها قربانی شدهاند.
قصه تلخ اخراج
قرار است هرماه 30درصد از کارکنان سینماهای حوزه هنری که شامل گیشهدار، کنترلچی، کارگران نظافتچی و... هستند تعدیل و سینماها با اندکی از نیروهای خدماتی به حیاتشان ادامه دهند.
وضعیت اقتصادی مؤسسه بهمن سبز بهعنوان مؤسسهای پولساز (یکی از صاحبان فیلم «دیدن این فیلم جرم است» محصول توقیفشده حوزه هنری) آنقدر وخیم شده که حتی سنوات کارکنان بازنشسته، تعدیلشده یا اخراجشده پرداخت نمیشود و اهتمامی برای رسیدگی به مشکلات آنها وجود ندارد. حالا دیگر نهضت سینماداری هم به یک شعار تبدیل شده؛ شعاری که در آن کارگران زحمتکش سینماها قربانی شدهاند.