زراعت ضعیف

 مرضیه ثمره‌حسینی   

سال1315 شمسی برای کشاورزان ورامین و ساوجبلاغ کرج، سالی همراه با تلخکامی بود. کشاورزان این مناطق با وجود اینکه در این سال بیش از سال‌های قبل بذر کاشتند، با کاهش شدید محصولات کشاورزی (گندم، جو، پنبه، چغندر، عدس و نخود) به‌دلیل بارش کم باران و یخ‌زدگی محصولاتشان مواجه شدند.
یکی از روستاهایی که به‌علت این کم‌آبی دچار خسارت بسیاری شد، روستای «زواره بید» از توابع ورامین بود. کشاورزان این روستا در عریضه‌ای به رئیس‌کل خالصجات، خسارات خود ناشی از بی‌آبی را عنوان کردند. در بلوک ساوجبلاغ هم کاهش بارندگی و کمبود آب هنگام بذرکاری، خسارت زیادی به محصولات کشاورزان این بلوک وارد آورد.
اداره خالصجات ورامین و توابع پس از بازدید از محصولات کشاورزی سرحدآباد، یکی از روستاهای تابع ساوجبلاغ، عوامل خسارت به محصولات این منطقه را به این صورت گزارش کرده است: «اولاً [محصولات] دیر کاشته شده؛ ثانیاً آب پاییزه نخورده است؛ ثالثاً به دو علت فوق زراعت ضعیف بوده و در اثر سرمای زمستان و بودن برف، اکثر آنها فاسد گردیده و سبر نشده و آنچه هم سبز گردیده نمو طبیعی خود را نکرده است». در این گزارش، سوای بحث بی‌آبی، قصور کشاورزان در کاشت بموقع محصولات به‌عنوان یکی از عوامل خسارت به کشاورزی این منطقه اعلام شده است.
(منبع: اسناد تاریخی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، شماره 2375/230)