رانندگی در جاده بی‌خیالی

سعید مروتی_منتقد سینما و روزنامه‌نگار


تصاویر ترافیک سنگین جاده چالوس در آخر هفته و خبر یکطرفه شدن جاده برای بازگشت مسافران شمال به پایتخت، نشان می‌دهد ما تحت هیچ شرایطی از بی‌خیالی طی کردن خسته نمی‌شویم. حالا هرچقدر هم کرونا قربانی بگیرد و فاجعه بیافریند باز هم ما کار خودمان را می‌کنیم و شمالمان را می‌رویم و هیچ‌چیزی هم جلودارمان نیست. مسافرت رفتن از تهرانی که خودش تبدیل به کانون کرونا شده به شهرهای شمالی که بسیاری‌شان وضعیت مناسبی ندارند فقط یکی از نشانه‌های «خوشحال» بودن ماست. مایی که همین الان هم با وجود این همه توصیه، سلحشورانه بدون ماسک وارد هر محیط پرخطری می‌شویم. از اتوبوس شرکت واحد گرفته تا میدان تره بار. از مترو تا پاساژ و خلاصه هرجا و هر مکانی. مایی که حاضر به پذیرش تغییر سبک زندگی‌مان نیستیم. از مهمانی گرفتن و مهمانی رفتن سیر نمی‌شویم. کرونا هرقدر هم هولناک باشد برای ما که عمری را به بی‌خیالی طی کردن گذرانده‌ایم اصلا ترسناک نیست.
ما همان جماعتی هستیم که بعد از عبور از هر مکانی (کوه، جنگل، ساحل دریا و...) کوهی از زباله از خود به جا می‌گذاریم. همان‌هایی که هنوز اندام درختان را با نوشتن یادگاری مجروح می‌کنیم و همزمان در فضای مجازی برای هر اتفاقی روزی مرثیه می‌سراییم و ژست معترض بودن به‌خودمان می‌گیریم. مایی که توقعمان از دولت سوپرمن بودن است و همیشه از عالم و آدم طلبکاریم. همه به ما بدهکارند از معلم کلاس اول که به ما نمره بیست نداده تا مدیر محل کارمان که به اندازه تلاشمان قدردانمان نیست. مایی که در محل کار دائم در حال رصد نوسانات بازار سرمایه هستیم و اگر بورس اجازه داد و وقتی هم باقی ماند کمی هم به شغلی که بابتش حقوق می‌گیریم می‌پردازیم. ما همان کارمندی هستیم که روزی دو ساعت به بهانه ناهار و نماز از سر کارمان غیبمان می‌زند. همان مدیر بانکی که با سرمایه مردم ملک می‌خرد و بازار مسکن را ملتهب می‌کند. ما همان همسایه‌ای هستیم که با کیسه زباله سوراخ، فضای آسانسور را به گند می‌کشیم. همان راننده‌ای که با ایستادن در جای نامناسب، ترافیک ایجاد می‌کنیم. همان هواداری که ناکامی چندساله تیم محبوبمان را گردن وزیر ورزش می‌اندازیم. ما خدایان فرافکنی و مسئولیت‌نشناسی هستیم. ما بی‌خیال‌هایی که اهل رعایت هیچ پروتکلی نیستیم و وقتی به‌خودمان رحم نمی‌کنیم چرا باید انتظار داشت به دیگران رحم کنیم. ترافیک جاده چالوس فقط یک نشانه کوچک است از ما جماعت بی‌خیال که همه‌‌چیز را ساده می‌گیریم و همه باید رعایت حالمان را بکنند جز ما که انگار نافمان را با بی‌مسئولیتی بریده‌اند. ما بی‌خیال‌ها برای خودمان دنیایی داریم. این کرونا هم بی‌موقع آمده تا عیشمان را به هم بزند ولی مگر ما می‌گذاریم؟ تا روزی که خودمان و اطرافیانمان را مبتلا و قربانی نکنیم، محکم و استوار در جاده بی‌خیالی به راندن ادامه می‌دهیم. ما چنین موجودات نازنینی هستیم!