می‌گفتند دفاع را به هم می‌ریزم اما ایستادم و جنگیدم
محمدحسین کنعانی‌زادگان: افتخار می‌کنم در تیمی بازی کردم که سیدجلال کاپیتان آن بود
حمیدرضا علیپور
مدافع پرسپولیس سرانجام به آرزوی خود رسید و بعد از بازگشت مجدد به جمع سرخپوشان، توانست به همراه تیمش نخستین قهرمانی خود را در لیگ برتر ایران جشن بگیرد. کنعانی حالا امیدوار است که سال‌ها بتواند برای این تیم بازی کند و چند قهرمانی دیگر به‌دست بیاورد. مدافع میانی پرسپولیس درخصوص قهرمانی با سرخپوشان با همشهری به گفت‌وگو پرداخت.
در ابتدای فصل فکر می‌کردی اینقدر زود قهرمان شوید؟
وقتی از ابتدای فصل به پرسپولیس پیوستم، برانکو رفته بود و کالدرون جانشین او شده بود. از طرفی تیم هم 3سال قهرمان شده بود و می‌دانستم که برای کسب چهارمین جام کار بسیار سختی داریم. با این حال، وقتی وارد تیم شدم و جو تیم را دیدم، ایمان داشتم که قهرمان می‌شویم اما فکرش را نمی‌کردم با این اختلاف و اینقدر زود قهرمان شویم.
یعنی با این شرایط دیگر لیگ را جدی نمی‌گیرید؟
اتفاقا می‌خواهیم هر‌چه رکورد در لیگ هست، بشکنیم و به همین دلیل به‌دنبال این هستیم تا تمام بازی‌های آینده را پیروز شویم. البته ما باید در جام‌حذفی و لیگ قهرمانان آسیا هم بازی‌های مهمی انجام دهیم و به همین دلیل باید بتوانیم آمادگی خودمان را حفظ کنیم.
به نخستین قهرمانی خودت در لیگ هم رسیدی.
واقعا خوشحالم که توانستم با پرسپولیس بالاخره قهرمان شوم. حیف که نمی‌توانیم در کنار هواداران جشن بگیریم اما همین که توانستیم دل هواداران را شاد کنیم، برای من کافی است.
ابتدای فصل اما انتقادات زیادی علیه تو شد.
دقیقا همینطور است. خیلی‌ها می‌گفتند که کنعانی نمی‌تواند دفاع خوبی برای پرسپولیس باشد و خط دفاع را به هم می‌ریزد. حرف‌های زیادی علیه من زده شد اما من تحمل کردم و جنگیدم و خوشحالم در کنار تمام بچه‌ها توانستیم دوباره قهرمان شویم.
آمار گل خورده پرسپولیس یکی از مهم‌ترین نقاط قوت این تیم بوده است.
این نتیجه تلاش تمام تیم است که توانستیم آمار گل خورده بسیار خوبی داشته باشیم و در این راه همه بازیکنان نقش مهمی داشته‌اند.
گویا بازیکنان تیم هم به‌خاطر این یک جامی که خواهی گرفت حسابی سر به سرت گذاشته‌اند؟
بله. اما کار من با پرسپولیس تازه شروع شده و به‌زودی من هم تعداد جام‌های خودم در پرسپولیس را بالا خواهم برد.
گویا برای هواداران استقلال هم خیلی کری خوانده‌ای؟
کری‌خوانی شیرینی فوتبال است اما واقعیت این است که همه نمادها دیگر در فوتبال برای پرسپولیس است.
فکر می‌کردی بتوانی در یک فصل اینقدر در تیم جا بیفتی؟
افتخار می‌کنم زمانی در پرسپولیس بازی کردم که سیدجلال کاپیتان آن بود و کریم باقری مربی و یحیی سرمربی من بوده‌اند. امیدوارم بتوانم سال‌ها برای پرسپولیس به میدان بروم و بازی کنم.
بازگشت به کنعان
بهروز رسایلی
بیایید برنده‌های پوکر قهرمانی پرسپولیس را بشماریم؛ یحیی گل‌محمدی که بعد از 13سال بالاخره یک قهرمانی آورد، جلال حسینی که با 8 جام دست‌نیافتنی‌تر شد، مهدی ترابی که بهترین فصل فوتبالش را پشت سر گذاشت، مهدی عبدی که به نوعی پدیده این تیم بود و... در این قبیل لیست‌ها اما به ندرت اسمی از محمدحسین کنعانی‌زادگان به چشم می‌خورد؛ بازیکنی با دو رباط پاره و یک داستان جالب، کسی که شاید حتی اعضای خانواده‌اش هم باور نمی‌کردند دوباره به این سطح برگردد.
تابستان95 وقتی سنگ بنای نخستین قهرمانی پرسپولیس گذاشته می‌شد، خدمت سربازی کنعانی‌زادگان تمام شد و او که تازه برای یکی، دو اردو به تیم ملی دعوت شده بود، به تهران برگشت. گمان پرسپولیسی‌ها این بود که کنعانی هنوز 6ماه با آنها قرارداد دارد، اما مدافع خوزستانی توانست ثابت کند قراردادش تمام‌شده و بازیکن آزاد است. مدیران وقت پرسپولیس با او شبیه یک بازیکن معمولی و متوسط مذاکره کردند؛ کنعانی هم ناراحت شد و موقع خروج از ساختمان باشگاه به خبرنگاران گفت: «فکر کرده‌اند من همان بازیکن گمنام سابق هستم؛ انگار نه انگار ملی‌پوش شده‌ام.» او در عصبانیت پیغام استقلالی‌ها را دریافت کرد و با قراردادی که از 50میلیون به 950میلیون تومان افزایش یافته بود، در این تیم شاگرد علیرضا منصوریان شد. شیفت کردن او از 6 قلب قرمز به 4 قلب آبی، تا مدت‌ها نماد سریع‌ترین تغییر رنگ تاریخ بود! بعد هم خیلی زود رباط پاره کرد و ادامه فصل را از دست داد تا جوک ساختن برایش شروع شود.
کنعانی‌زادگان بعد از تنها دو بازی استقلال را ترک کرد و راهی سایپا و بعد ماشین‌سازی شد، اما حتی حضورش در تیم ملی هم خیلی نگاه منتقدان را عوض نکرد؛ تا اینکه پیش از شروع لیگ نوزدهم، شایعه احتمال پیوستن او به پرسپولیس منتشر شد. این شایعه باعث عصبانیت بسیاری از هواداران پرسپولیس شد. کافی است یک سال به عقب برگردید و پست‌ها و کامنت‌ها را زیر عکسش کنار ایرج عرب ببینید؛ هم به‌طور مفصل به خود او حمله شد و هم از خجالت عرب درآمدند. با وجود این، آغاز فصل حکایت دیگری داشت.
حتی اگر از کنعانی‌زادگان خوش‌مان هم نیاید، چاره‌ای نداریم جز اینکه اعتراف کنیم با سختکوشی و اعتمادبه‌نفس توانست آب رفته را به جوی برگرداند. او نشان داد هیچ‌وقت برای از سر گرفتن مبارزه و اعاده حیثیت دیر نیست. از هفته سوم به جای جلال حسینی فیکس پرسپولیس شد و همان هفته گل 3 امتیازی بازی با نفت آبادان را زد. پس از آن به یکی از 3مدافع میانی چرخشی کالدرون تبدیل شد و این جایگاه مطمئن را با حضور یحیی گل‌محمدی هم از دست نداد.
یحیی اخیرا برای بازی دادن به جلال حسینی تحت فشار قرار گرفت، اما باز کنعانی‌زادگان را حذف نکرد؛ ولو به قیمت تغییر سیستم به دفاع سه نفره یا فرستادن شجاع خلیل‌زاده به سمت چپ خط دفاعی. جالب‌تر اینکه اخیرا برانکو هم گفته: «تنها بازیکن فیکس جدیدی که بعد از من جذب شد کنعانی‌زادگان بود که او هم خرید درستی به‌شمار می‌آید.» کنعانی در این مدت از نظر اخلاقی هم پیشرفت کرد؛ موقع بیرون نشستن به نفع جلال حسینی مصاحبه می‌کرد و می‌گفت «هر روز از کاپیتان یک چیز جدید یاد می‌گیرم» و حتی وقتی سعید راد سختگیرانه ایراد گرفت که «پرسپولیس جای رقصیدن بازیکن نیست»، پاسخ بسیار محترمانه‌ای به آقای بازیگر داد.
می‌دانید چرا اینها را نوشتیم؟ برای اینکه نشان بدهیم کیفیت، تلاش و بردباری، سنگ را هم نرم می‌کند. وقتی به اندازه کافی خوب باشی، بقیه چاره‌ای جز قبول کردن تو نخواهند داشت. به علاوه هرگز برای «بازگشت» دیر نیست؛ قابل توجه آنهایی که در هر حوزه‌ای فکر می‌کنند دیگر خیلی دیر شده و کار از کار گذشته است.
در همینه زمینه :