برائت قاتل عشقی
«... به اتفاق آراء مردود است»
احسان بهرام غفاری
دوازدهم تیرماه سال1303 بود که نیمهشب، سه نفر وارد خانه میرزاده عشقی شدند و او را به گلوله بستند. موقع فرار، یکی از آنها با نام «ابوالقاسم بهمن» توسط خدمه مخبرالدوله که همسایه عشقی بود، دستگیر شد. تا 2سال بعد خبری از دادگاه نبود تا اینکه حکمی کاملا تعجببرانگیز با مضمون برائت قاتل عشقی صادر شد. دیوان عالی تمیز، به بهانه آنکه دادستان تقاضای رسیدگی به ماجرای قتل میرزاده عشقی را دیرتر از زمان قانونی ارسال کرده بود، رأی به عدمرسیدگی داد و ابوالقاسم بهمن آزاد شد. در متن سند آمده است: «چهارم شهر ذیحجه یکهزار و سیصد و چهل و چهار، مطابق چهارمخرداد 1305جناب آقای صدرالاشراف رئیس شعبه، جناب آقای میرزا سیدمحمد، جناب آقای میرزا سیدعلی بهبهانی، جناب آقای میرزا عیسیخان، جناب آقای میرزا صادقخان چنین رأی میدهند: چون به موجب ماده403 اصول محاکمات جزا، مدت تمیز احکام جزائی برای مدعیالعموم از تاریخ صدور حکم شروع میشود و در این مورد تقاضانامه مدعیالعموم کل بعد از انقضای مدت تمیزی رسیده، لذا به اتفاق آرا، مردود است.» و به این ترتیب دادگاه تشریفاتی، حکمی دور از عدالت را صادر میکند. 21سال بعد، بهمن در حالت مستی، زیر دیوار پیالهفروشی که با وزش باد خراب شد، جانش را از دست میدهد.