بنزین روی آتش

فوتبال ایران مخصوصا در یک سال گذشته مسیر ورشکستگی، رکود مالی و انزوا را سریع‌تر از هر زمان دیگری طی کرده است. کوچ چشمگیر مربیان خارجی از ایران یکی از مهم‌ترین نشانه‌های این بحران است؛ در پرسپولیس، استقلال، تراکتور و حتی تیم ملی شاهد تنزل سطح مربیان بودیم. از سوی دیگر مشکلات فراوان باشگاه‌ها در زمینه تسویه‌حساب با مربیان و بازیکنان خارجی‌شان باعث گشایش ده‌ها پرونده شکایت در فیفا و سایر دادگاه‌های بین‌المللی شده است. اساسا در ادامه همین روند بود که وزارت ورزش تا اطلاع ثانوی جذب مربی و بازیکن خارجی جدید را برای پرسپولیس و استقلال ممنوع کرد.
در چنین شرایطی اما به‌نظر می‌رسد همه‌گیری ویروس کرونا، روند انزوای فوتبال ایران را جدی‌تر کرده باشد. در شرایط عادی هم ما پول کافی و شرایط مناسب برای همکاری با خارجی‌ها را نداشتیم؛ حالا اما کرونا هم این قبیل تعاملات را سخت‌تر کرده است.
ظرف همین چند هفته گذشته، همکاری دستیار خارجی فرهاد مجیدی با استقلال قطع و قرارداد آنتونی استوکس با پرسپولیس فسخ شد. همچنین هر روز شایعات زیادی در مورد عدم‌بازگشت رادولوویچ، سرمربی ذوب‌آهن و نیز میشو کریستیچوویچ، سرمربی شاهین بوشهر به ایران به گوش می‌رسد. البته در این بین بوشهری‌ها خوش‌بین هستند و خبر داده‌اند میشو در اردوی کرج به شاهین ملحق خواهد شد، اما مسئله سرمربی ذوب جدی است. به هر جهت حتی اگر این چند ‌ماه را هم پشت سر بگذاریم، واقعا مشخص نیست برای فصل آینده امکان همکاری با همین چند بازمانده از بین مربیان و بازیکنان خارجی لیگ برتر وجود داشته باشد. هیچ دور از ذهن نیست لیگ بیستم، فصلی با حداقل خارجی‌ها در تاریخ لیگ برتر باشد؛ محصول مشترک معضلات اقتصادی فوتبال ایران و ویروس کرونا.