پرچمدار استقلال در تیم نود وهشتی‌ها

علیرضا منصوریان در زمان بازی و علیرضا منصوریان در زمان مربیگری؛ اینها 2 انسان کاملا متفاوت‌ هستند؛ حالا نه الزاما به‌دلیل شکل و شمایل ظاهری و تغییرات فراوانی که منصوریان بعد از کم‌پشت شدن موها روی چهره خودش اعمال کرد. منصوریان در زمان بازی ستاره مؤثر و موفقی بود و خیلی سرراست می‌شد از موفقیتش در لباس استقلال و تأثیرات مثبتش در پیروزی‌های آبی‌پوشان صحبت کرد. اما منصوریانِ مربی پدیده غریبی بود که کسی نفهمید بالاخره راهکارهای موفقیت را بلد است یا نه. او روی نیمکت نفت و استقلال تهران هم مزه موفقیت را چشید و هم طعم شکست را. هیچ‌وقت هم معلوم نشد بردهایش از سر خوش‌شانسی بوده یا باخت‌هایش را باید اتفاقات غیرمترقبه‌ای دانست که علیمنصور هرگز سزاوارشان نبوده است. او با استقلال یک شروع فاجعه‌بار داشت، بعد اوج گرفت و خودش را تثبیت کرد، بعدتر به مسیر شکست برگشت و آن‌قدر باخت که روزهای خوبش هم از یادها رفت. جالب اینکه بعدا در ذوب‌آهن هم عین همین اتفاق برای او رخ داد و یک کارنامه دوتکه و کاملا متناقض از او به جا ماند. اما در دوران بازیگری، هافبک خلاقی که در بنیادشهید و پارس‌خودرو درخشیده بود از همان ابتدای آمدن به استقلال جایش را در کمربند میانی این تیم محکم کرد. علیمنصور در همان نخستین سال ورود به استقلال (سال1374) آن‌قدر موفق و مؤثر بود که منصور پورحیدری هرگز جرأت نکرد او را روی نیمکت بنشاند. در همان سال یک سوپرگل عجیب و 50متری به پاس زد که تا مدت‌ها در تیتراژ برنامه‌های ورزشی دیده می‌شد. یکی، دو سال بعد در ترکیبی که محمد مایلی‌کهن برای تیم‌ملی انتخاب کرده بود و بعدها تیم98 لقب گرفت، منصوریان تنها ستاره استقلال بود که در جمع پرسپولیسی‌های پرشمار آن تیم به زمین می‌رفت و فیکس بازی می‌کرد؛ آن هم با شماره پیراهنی که پیش از او بر تن یک استقلالی خوش‌تکنیک دیگر به نام مجید نامجومطلق بود. منصوریان شماره7 تیم ملی و شماره10 استقلال بود و البته در استقلال خیلی بیشتر از تیم‌ملی فرصت درخشش پیدا کرد. او در 3مقطع متفاوت در استقلال بازی کرد و فاصله میان این 3مقطع را با رفتن به لیگ‌های درجه2و 3پر کرد. در اروپا برای اسکودا و آپولونِ یونان و سن‌پائولی آلمان بازی کرد و در آسیا هم پیراهن باشگاه گیلانک سنگاپور را پوشید. منصوریان در ترکیب استقلال و زیرنظر ناصر حجازی به‌عنوان نایب‌قهرمانی آسیا رسید و بعدها در لیگ برتر برای امیر قلعه‌نویی و صمد مرفاوی هم بازی کرد.