چهرههایی که فتوژنیک نبودند
زمانی که فرانسیس گالتون داشت پایههای علم یوژنیک بهنژادی انسانی را بنا مینهاد تا به خیال خودش از ازدیاد نسل مجانین و جنایتکاران جلوگیری کند، احتمالا اگر میدانست در دهه1940 جنایتکاران و دیوانگانی در سرزمین ژرمنها بر مسند امور خواهند نشست که ایدههای فلاسفهای همچون نیچه و یافتههای دانشمندانی چون او را دستاویزی قرار میدهند تا اروپا را به خاک و خون بکشند، حسابی از کشفیات شبهعلمی خود لذت میبرد و از اینکه بالاخره کسانی پیدا شدهاند که قدر ژامپِرتیهای او را دانستهاند، حظ میکرد.