یکی از خاصترین مراسم عزاداری ایران در شمال غربی برگزار میشود؛ جایی در عجبشیر، ازجمله در روستای شیشوان. البته در دیگر مناطق این جغرافیا نیز میتوان سر و سراغی از این آیین گرفت.
آنچه در کربلا رخ داد یکی از نابترین و الهامبخشترین وقایع تاریخ بشری است؛ رویدادی پر از حماسه و احساس و آمیزهای از عدالتجویی و فداکاری البته ایثار و فداکاریای که توأم با معرفت و بصیرت بود.
همه در ایام محرم سینهزنی میکنند، اما سینهزنی جنوبیها رنگ و بوی خاصی دارد. در خوزستان و بوشهر و هرمزگان، از این دست سینهزنیها فراوان دیده میشود که به سینهزنی «واحد» معروف است.
کارنامه هر بازیگری پر از نقشهایی است که هر کدام بخشی از تصویر حرفهای او را در ذهن مخاطبانش میسازد، اما فقط بعضی از نقشها هستند که تا همیشه نام و خاطرهشان ماندگار میشود.
این سنت هم در نوع خودش جالب و منحصر به فرد است. در واقع در روزهای عاشورا و تاسوعا و در 2 روستای اراضی و باغملک که در حوالی مبارکه اصفهان باشند، برگزار میشود.
اینطور نیست که همه عزاداریها صرفاً متعلق به مردان باشد یا نقش اصلی آن را مردان بازی کنند. در نقاطی از کشورمان، این زنان هستند که نقشآفرینان اصلی مراسمهای عزاداری محسوب میشوند.
«مستان همه افتاده و ساقی نمانده/ یک گل برای باغبان باقی نمانده»؛ بیتی از شعری ناب است که با نوای استاد محمدعلی کریمخانی به یکی از مداحیهای ماندگار شامغریبان امامحسینع و یارانش معروف شده است.