حادثه که از راه می‌رسد، فرقی نمی‌کند سیل باشد یا زلزله؛ کودکان به گوشه‌ای می‌خزند، زیر چادر مادر پناه می‌گیرند و از همان گوشه‌و‌کنار به صحنه‌های ناخوشی چشم می‌دوزند که پیش چشم‌شان اتفاق می‌افتد؛ به دفتر و کتابی که در سیل خیس خورد یا عروسکی که زیر آوار رفت.