در یک قرن اخیر، بازآفرینی شهری در شهر تهران دستخوش اتفاقات بسیاری بوده است. در برخی از دوره‌ها به بهانه بازآفرینی یک‌نقطه یا محله، هویت و میراث فرهنگی ازبین‌رفته و گاهی نیز اقدامات مثبتی انجام شده که ماحصل آن، افزایش حس تعلق به محله و شهر بوده است، اما آنچه عیان است اینکه توسعه شهرنشینی با افزایش جمعیت پایتخت و نیاز به مسکن از یک‌سو به گسترش مساحت شهر انجامیده و از سوی دیگر باعث شده تا بافت فرسوده و ناکارآمد به یک معضل اساسی بدل شود.