مرثیه‌ای برای یک رؤیا

فکر و ذکرمان شده زنده ماندن، چه زنده ماندنی؟ هر روز کوله درد بر دوش‌هایمان سنگین‌تر می‌شود و خبرهای تلخ چون خار بر پاهایمان فرو می‌رود.