محمد باریکانی ـ روزنامهنگار
«دالانهای امن»؛ داغ تازهای بر چهره پایتخت است. چه بر سر جامعه ایرانی آمده است که بخشی از سلولهایش چارهای جز راهی شدن به «دالانهای امن» زیر زمین نیافتهاند و سبک «زندگی مورچهای» را برگزیدهاند؟ تهران باز هم سند تازهای برای جامعهشناسها، رفتارشناسها و آسیبشناسان اجتماعی عیان کرد و بار دیگر زنگ هشدار را نسبت به آنچه در پایتخت میگذرد، به صدا درآورد. زندگیهای زیرزمینی تهران حالا دیگر از موسیقیهای پنهانی و مهمانیهای زیرزمینی به زندگی در قبرها و دیوارهای تو خالی زیر پلهای هوایی رسیده است. «زندگی مورچهای» بهقدر کافی گویای واقعیت تازه از شیوه زیست آسیبدیدگان فراموش شده شهر تهران در گوشهای از پایتخت است. اما تهران را چه شد که بخشی از زیستمندانش را به دالانهای زیرزمین فرستاد و چشم ساکنانش بر این زیست منزجرکننده بسته شد؟ 4سال قبل یک مسئول ستاد مبارزه با موادمخدر کشور تعداد کارتنخوابهای شهر تهران را 60هزار تن برآورد کرد. سال قبل اما سخن از وجود بیش از 20هزار کارتنخواب بیخانمان در پایتخت به میان آمد. افزایش جمعیت، کاهش درآمد، بیکاری و فقر و در نتیجه ناتوانی از تهیه مسکن و اعتیاد خیابانی، چارهای جز پناه بردن این آمارها به کریدورهای بتنی حاشیه بزرگراهها، سوراخهای حفر شده در باغهای فرحزاد، دیوارههای بتنی پلهای روگذر خیابانهای شهر، پناه بردن به قبرهای گورستانی غرب تهران و حالا هم دالان زدن زیرزمین در محله شوش تهران برای ساختن سرپناه امن با فرشی از کارتن و زیراندازهای پارچهای نگذاشته است. سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور در آخرین برآورد خود از وجود 10میلیون ایرانی زیر خط فقر که حالا حتما بر تعدادشان افزوده شده است، خبر داده بود. درآمد بخشی از این تعداد حالا حتما با شرایط کنونی و دشواریهای اقتصادی پیشرو کمتر و سفرههایشان خالیتر شده است. سرپناه و شیوه زیست 10میلیون شهروند ایرانی زیر خط فقر که به اعلام سازمان مدیریت کشور 15درصد از جمعیت ایران را تشکیل میدهند کجا و چگونه است؟ بخشیشان با جمعیتی بیش از 5میلیون تن به حاشیه پایتخت نقل مکان کردهاند. برخی هم قربانی بیسرپناهی و فقر شدید و گرفتار اعتیاد شدهاند. بیسرپناهها اما در نبود حمایتهای اجتماعی قوی و چشمان تمامبسته جامعه، راهی خیابان شدند و سر از دالانهای زیرزمینی پایتخت و سبک «زندگی مورچهای» درآوردند؛ دالانهایی که یا زمانی سوراخهای حفر شده در باغهای فرحزاد بودند یا قبرهای خالی گورستانی در جنوب غرب تهران، یا نقطهای کور در دیوارهای بتنی زیرپلهای هوایی شهر و نهرهای پوشیده حاشیه بزرگراهها و لای شمشادهای اتوبان که حالا تبدیل به خزیدن در دالانهای زیرزمینی محله شوش تهران شده است.
پنج شنبه 4 اردیبهشت 1399
کد مطلب :
98983
لینک کوتاه :
newspaper.hamshahrionline.ir/689Wl
+
-
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .
Copyright 2021 . All Rights Reserved