بیرون کردن کارگر آرژانتینی

گابریل کالدرون در شرایطی که صدرنشینی در لیگ و حضور در نیمه‌نهایی را به ارمغان آورده بود از پرسپولیس جدا شد.
گابریل کالدرون با بار سنگین جانشینی برانکوی محبوب و موفق‌، روی نیمکت تیمی نشست که سه دوره پی‌در‌پی قهرمان لیگ برتر شده  و به فینال آسیا رفته بود.  کالدرون جای برانکو آمد و قراردادش را ایرج عرب ( که هواداران او را مسئول فراری دادن برانکو می‌دانستند ) امضا کرد. یکی از نامحبوب‌ترین مدیران تاریخ پرسپولیس، سرمربی آرژانتینی را به تیم سرخ‌پوشان پایتخت آورد و کمی بعد خودش رفتنی شد. حالا باید کالدرون با محمد‌حسن ‌انصاری‌فرد کار می‌کرد؛ مدیری که از همان روزهای اول می‌گفتند میانه‌ای با پیرمرد آرژانتینی ندارد. کالدرون که نه خوش‌تیپ بود نه جذاب (ویژگی‌هایی که محبوبیت استراماچونی  روی نیکمت آبی‌ها از آن بهره می‌برد) ، با کوهی از انتظار، کارش را شروع کرد. کالدرون از بازی‌های بزرگ ابتدای فصل، مهم‌ترینش یعنی داربی را برد و در عوض بازی‌هایی را باخت که برانکو هرگز واگذار نمی‌کرد. پیرمرد آرژانتینی اما پای کار بود و کم‌کم تیم خودش را ساخت. پرسپولیس صدر را در اختیار گرفت و به نیمه‌نهایی جام‌حذفی رفت. پیرمرد کاری و خاکی آرژانتینی کم‌کم شروع به اعتراض کرد و اختلافات از پشت صحنه به مقابل دیدگان عموم آمد. کالدرون در یک ماه آخر حضورش در ایران ، تقریبا هرچه خواست برعکسش عمل شد. پیدا بود که راس باشگاه علاقه‌ای به ادامه همکاری ندارد ولی در عین حال نمی‌خواهد مسئولیت اخراج سرمربی تیم صدرنشین لیگ را هم قبول کند. در چنین مواقعی مشکل مالی بهترین دستاویز برای به هم زدن معامله است. اما مسئله کالدرون بیشتر احترام بود تا پول؛ احترامی که از او دریغ شد و هواداری هم که همچنان درگیر نوستالژی برانکو بود پشتش نایستاد.  مدیریت پرسپولیس چندهفته‌ای وانمود کرد قصد ادامه همکاری با سرمربی‌اش را دارد و زمستان که از راه رسید کالدرون رفت. شاید این ناسپاسی نسبت به کالدرون کاردان و فروتن برای پرسپولیس گران تمام شود، شاید هم نه. اما هرچه هست این رفتار در تاریخ باشگاه ثبت می‌شود، که چگونه پرسپولیس سرمربی موفقش را از میدان به در کرد.