یحیی تایم

با 6ماه تاخیر همانی شد که باید می‌شد. یحیی گل‌محمدی که تصور نمی‌کرد برانکو پرسپولیس را ترک کند، قراردادش را با شهر خودرو تمدید کرده بود و بعد هم تلاش‌اش برای فسخ به جایی نرسید تا ایرج عرب با از دست دادن بهترین گزینه داخلی، به ترکیه برود و با گابریل کالدرون به توافق برسد. پیرمرد آرژانتینی پرسپولیس را در پایان نیم‌فصل در صدر جدول تحویل داد و رفت. ظاهرا در روزهایی که مدیرعامل مثلا تلاش می‌کرد کالدرون را راضی به بازگشت کند، با گل‌محمدی توافق نهایی انجام شده بود. نهایتا با عمل نکردن به هیچ کدام از خواسته‌های کالدرون، پرسپولیس با سرمربی آرژانتینی‌اش خداحافظی کرد تا یحیی تایم فرا‌برسد. در اقدامی بی‌سابقه در فوتبال ایران، برای در اختیار گرفتن مربی پول کلانی برای رضایت‌نامه پرداخت شد تا یحیی تیم مشهدی را رها و هدایت سرخ‌پوشان پایتخت را بر عهده بگیرد. برخلاف کالدرون که تا روز آخر و با وجود نتایج قابل‌قبولش، نه حمایت باشگاه را داشت و نه همراهی افکار عمومی را، یحیی با طیب خاطر به پرسپولیس آمد. سرمربی‌ای که باشگاه، هوادار و پیشکسوت پشتش بودند، به آرزویش رسید و برای دومین بار روی نیمکت پرافتخارترین تیم سال‌های اخیر ایران نشست. سری قبل او جایگزین ژوزه ناکام و ناموفق شده بود و با خاطره تلخ باختن در فینال جام‌حذفی پرسپولیس را ترک کرد. یحیی آن سال قربانی رفتار ناپسندش با مهدوی‌کیا شد. خداحافظی غریبانه مهدوی‌کیا، یحیی را سال‌ها از پرسپولیس دور کرد. در این فاصله پرسپولیس 7جام برده و به فینال آسیا رفته و در جایگاهی که به آن عادت کرده تحویل یحیی داده شده. و حالا او خوب می‌داند کسب هر مقامی جز  تکرار قهرمانی شکست محسوب می‌شود.