مصیبت متری چند؟

مسعود میر_روزنامه نگار

دست بکش ناصر خاکزاد، دیوار سیمانی را لمس کن تا اثر انگشتانت گم شود در این دست داشتن در تجارت افیون، دست بکش تا گم شود دستانت در مصافحه کوکایین و اسکناس، رفاقت خماری و نشئگی، بده بستان کردن بسته‌های سفید پودر و سیر شدن شکم گرسنه.

ناصر خاکزاد اما خودش تا پای اعدام هم فراموش نکرد آن کوچه آشتی‌کنان را، آن خانه نمور را که استخوان‌های مادرش را پوک کرد، آن کفن متری شیش و نیم را برای برادر بی‌کلیه. صمد تو شاهد باش که این غول هزارسر قمار با جان و مال مردم انگار نمی‌میرد، آمارها می‌گویند قاچاق و قاچاقچی هر روز بیشتر می‌شود و استخوان درد این عددها می‌ماند برای جامعه نگران و مردم غرق در مصیبت.
دومین فیلم سعید روستایی فارغ از همه حواشی‌اش در زمان نمایش در جشنواره فجر سی و هفتم، بی‌تردید یک مداقه جذاب است درباره شیوع ویروس اعتیاد در مملکتی که احوال آدم‌های سالمش هم سرشار است از اعتیاد به دروغ و پنهان‌کاری و ریا.
متری شیش و نیم، جسورانه درهای سخت و سرد بازداشتگاه‌ها را می‌گشاید و از خلافکارهای خرده‌پا و بچه‌ها و زن‌هایی که اصطلاحا انبار می‌شوند رونمایی می‌کند.
تماشای ساقی خرده‌پایی که در گودال زیر خروارها خاک زنده به گور می‌شود، عشقی که تباه شده، ماموری که دستش برای پاک ماندن از فساد می‌لرزد، متهمی که برای دروغ در دادگاه مرزی نمی‌شناسد و البته آفتاب بالانس کودکی که امید به فردا را به سخره می‌گیرد، خالی از لطف نیست.