ورود ممنوع

مریم باقرنژاد ـ خبرنگار

بیمارستان مسیح دانشوری، مکانی که به قول اهالی قدیمی دارآباد روزگاری شکارگاه بوده و بعدها به بیمارستان بیماران عفونی و تنفسی تبدیل شد، روزهای سردی را سپری می‌کند. علی اکبر ولایتی، رئیس این بیمارستان روز گذشته اعلام کرد 104 بیمار مشکوک به کرونا در این بیمارستان بستری هستند.
 از خیابان اردستانی و در شرقی به ندرت خودرویی به سمت بالا حرکت می‌کند و اگر هم بالا بیاید  حامل بیماری است که ‌احتمالا مشکوک به کروناست. گرچه به محض رسیدن به جلوی در، با مانع نگهبانی مواجه می‌شود. نگهبانان 3نفر هستند و تا زمانی که محل دقیق ورود را متوجه نشوند اجازه ورود نمی‌دهند و حتی گاه برخوردهای تندی هم دارند. یکی از آنها می‌گوید: اینجا برای بیماران کروناست. چون بخش اورژانس تعطیل و 2بخش دیگر را به قرنطینه تبدیل کرده‌اند. در این میان راننده پرادو عصبانی است و حتی فرصت پرسش را به نگهبانان نمی‌دهد و می‌گوید که پدرش جانباز است و از صبح بیمارستان محب یاس بوده‌اند، اما آنجا محیط ایزوله نداشته‌اند، برای همین بیمارشان را به این بیمارستان آورده‌اند. نگهبان توضیح می‌دهد که در بیمارستان مسیح دانشوری هم محیط ایزوله ندارند. اما گوش پسر جوان این حرف‌ها را نمی‌شود و تنها اجازه ورود می‌خواهد. نگهبان هم می‌گوید: محیط بیمارستان آلوده است و اگر رفتید شما هم مبتلا می‌شوید. اما پسر جوان هیچ نمی‌شنود و داخل محیط بیمارستان می‌شود. افراد مشابه او بسیارند. افرادی که همراه بیماران‌شان وارد محیط بیمارستان شده و برخی با خود حتی ماسک ندارند و به‌نظر می‌آید نجات بیمارشان را مهم‌تر می‌دانند. راننده‌های آژانس نزدیک بیمارستان که بیشتر مواقع بیماران این بیمارستان را در روزهای معمول جابه جا می‌کنند، این روزها هیچ مسافری، حتی همراه آنها را هم پذیرش نمی‌کنند و تنها درصورتی که نگهبانان تأیید کنند که وی وارد بیمارستان نشده، او را سوار می‌کنند. یکی از راننده‌های آژانس می‌گوید: «بیماری شوخی ندارد. ما در مقابل مسافران مسئول هستیم و در روزهای اخیر شاهد ناراحتی بسیاری از مراجعه‌کنندگان به این بیمارستان بوده‌ایم.»
شاهدان محلی و افرادی که در نزدیکی بیمارستان زندگی می‌کنند به همشهری می‌گویند: در روزهای گذشته تردد افراد و خودروها به بیمارستان مسیح دانشوری بسیار افزایش داشته و اوج این اتفاق روزهای آخر هفته گذشته بوده است که از شهر قم هم برای این بیمارستان بیمار آورده‌اند، البته درباره این حرف‌ها هنوز هیچ مقام مسئولی در این بیمارستان صحبت نکرده است.  در هر 10دقیقه یک خودرو از خیابان اردستانی بالا می‌آید. یکی از این افراد با تاکسی به بیمارستان آمده و خواستار ورود به محیط بیمارستان برای دریافت پرونده مادرش است. نگهبانان ابتدا اجازه ورود نمی‌دهند، اما پس از اصرار فرد به او هشدار می‌دهند که مراقب خودش باشد و اگر اتفاقی برایش رخ دهد، مسئولیتی به‌عهده نمی‌گیرند؛ چون محیط داخل بیمارستان آلوده است. گرچه محیط بیرون هم دست کمی از داخل ندارد و کنار جداول و داخل باغچه‌ها انواع ماسک‌های دورریز و حتی تب‌سنج ریخته‌اند. نگهبان می‌گوید: «متأسفانه برخی پس از خروج از محیط بیمارستان ماسک و دستکش‌های خود را که آلوده‌اند در این محل می‌ریزند و هشدارهای ما هم برایشان اهمیتی ندارد.» 

بیماران بی‌خبر از همه جا در محب یاس
بیمارستان محب یاس، تا هفته پیش محل تولد نوزادان زیادی بوده است؛ اما این روزها به یکی از مراکز بستری بیماران مشکوک و مبتلا به کرونا تبدیل شده است. دیگر از پزشکان مامایی در آن خبری نیست و بیماران به بیمارستان‌های دیگر و مطب‌های پزشکان ارجاع داده می‌شوند. البته بسیاری گویا از تغییر هویت بیمارستان خبر ندارند. مادری با فرزند چند هفته‌ای و پسر 3ساله‌اش به بیمارستان آمده و می‌خواهد که پزشک متخصص او را معاینه کند، اما به محض ورود به اورژانس به او می‌گویند که اینجا برای بیماران مشکوک به کرونا آماده شده و فعلا پزشک متخصص زنان حضور ندارد. در سالن انتظار بیمارستان هم که روزگاری پدران و خانواده‌های زیادی به انتظار خبر تولد فرزندشان می‌نشستند ولی در حال حاضر 2نفر به صندلی‌ها تکیه زده‌اند. آنها هم منتظر انجام کارهای ترخیص مادرشان هستند. چراکه مادرشان در بخش داخلی بستری بوده و حالا پزشکان اعلام کرده‌اند که باید هر چه زودتر باتوجه به شرایط بیمارستان مرخص شود تا دوره نقاهت را در خانه سپری کند. دراین میان پرستارانی با لباس‌های کاملا ایزوله و پوشیده مدام در حال تردد هستند. یکی از پرستاران می‌گوید: «فکر نمی‌کردیم تعداد مراجعه کننده‌ها این همه زیاد باشد، تا جایی‌که بیمارستان را کاملا به بیماران مبتلا و مشکوک به کرونا اختصاص بدهند. حال 2نفر از بیماران وخیم است و هر روز هم به تعداد بیماران مشکوک به کرونا افزوده می‌شود.» او می‌گوید: «برای مقابله با بیماری اول باید خود پزشکان و پرستاران از امکانات ویژه بهره‌مند باشند تا از این بیماری در امان بمانند. اما با گشتی در بیمارستان می‌بینید که حتی برخی‌ها ماسک هم ندارند.»
گفته‌های پرستار تا حدودی درست است، چون از بین افرادی که داخل آمار هستند، مسئولیت تحویل پرونده‌ها را به بیماران برای مراجعه به سایر مراکز درمانی دارند، نگهبانانی که افراد را راهنمایی می‌کنند، کمتر کسی ماسک دارد و در دستان بسیاری از دستکش به‌عنوان نیاز اولیه خبری نیست. البته عده‌ای دلیل این موضوع را بستری بودن بیماران مبتلا به کرونا در ساختمان شماره2 بیمارستان اعلام می‌کنند و می‌گویند که مبتلایان در ساختمان مجاور بستری هستند، ساختمانی که هیچ فردی بدون لباس مخصوص حق ورود به آن را ندارد. البته برخی دیگر معتقدند که درهرحال محیط آلوده است و حتی به شهروندانی که برای گرفتن پرونده یا صورت مالی و شماره پزشک‌شان به بیمارستان آمده‌اند می‌گویند که ماسک لازم است و پس از خروج از بیمارستان دست‌های خود را با صابون و مواد ضد‌عفونی‌کننده بشویند.
از بیمارستان محب یاس این روزها دیگر صدای گریه نوزاد بلند نمی‌شود و مادران بدون خانواده هایشان بیرون نمی‌آیند. بلکه جای این شور و شوق را آمبولانس‌هایی گرفته است که از راه می‌رسند و فردی توسط افرادی با لباس مخصوص به داخل ساختمان شماره2 انتقال می‌یابد. راننده‌ای که در مقابل بیمارستان ایستاده و به‌گفته خودش چند سالی است مسافر در بستی از جلوی بیمارستان سوار می‌کند، می‌گوید: «همیشه در مقابل این بیمارستان خانواده‌هایی را جا به جا کرده‌ام که خوشحال و شاد بودند. اما این روزها خودمان هم روحیه‌مان را از دست داده‌ایم. جای آن شادی‌ها را استرس مراجعه‌کنندگان و غم و گریه گرفته است.» او در پاسخ به این سؤال که نگران نیست در این محل کار می‌کند، می‌گوید: «تعداد راننده‌هایی که جلوی این بیمارستان کار می‌کردند زیاد بود ولی از وقتی اینجا بیمارستان بستری بیماران کرونا شده کمتر از 10راننده هستند تا مسافر سوار کنند چون می‌ترسند.»