تولید ماهواره‌های کوچک ماژولار

  تقریباً حدود یک سال پیش، SpaceX یک موشک را به فضا فرستاد که 60ماهواره کوچک را با خود حمل می‌کرد. Excite یکی از این ماهواره‌ها بود. این ماهواره در واقع از ماهواره‌های دیگر ساخته شده است که همه آنها می‌توانند به یکدیگر وصل شوند و با هم کار کنند. نشریه Wired در گزارشی که منتشر کرده نوشته است، این ماهواره یکی از نخستین تجربه‌هایی بود که در فضا و با چنین ابتکاری شکل می‌گرفت، اما در سال‌های آینده، این رویکرد ماژولار (به این معنی که این ماهواره بعد از طراحی و ساخت این قابلیت را دارد که لوازم جانبی به آن اضافه شود) احتمالاً در ماموریت‌های بیشتری مشاهده می‌شود. Excite به وسیله شرکتی به نام NovaWurks  به فضا پرتاب شد که تولید‌کننده نوعی ماهواره به نام satlet است. این اسم بر کوچک بودن آن دلالت دارد و در واقع این 14ماهواره، کوچک‌تر از یک برگ کاغذ معمولی هستند و فقط چند سانتی‌متر ضخامت دارند. آنها با همین اندازه کوچک هر چیزی را که یک ماهواره نیاز دارد، مانند ابزارهای برقراری ارتباط با زمین، امکانات حرکت در فضا، ابزارهای پردازش داده‌ها و منبع انرژی، در خود دارند. شما فقط دوربین، سنسور تابشی یا مدار کامپیوتری خود را قبل از پرتاب به آن وصل می‌کنید و سپس کل آن را به فضا می‌فرستید. هر satlet که شرکت NovaWurks  آن را HISat نامیده است، می‌تواند از نظر فیزیکی با بقیه satlet‌ ها در ارتباط باشد و یک واحد بزرگ‌تر را برای اشتراک منابع شکل دهد. در روز پرتاب، بالا رفتن آن بسیار هیجان‌انگیز بود. وقتی موشک به ارتفاع تعیین شده خود صعود کرد، Excite وارد مدار خود شد. همه‌‌چیز خوب به‌نظر می‌رسید و بیشتر ابزارهای متصل به ماهواره، همانطور که انتظار می‌رفت، به‌خوبی یک فضاپیما عمل کردند. اما Excite نتوانست دستورات را برای برخی از دستگاه‌های داخلی ارسال کند. این فضاپیما برای ارتباط با بعضی از ابزارها دچار مشکل فنی شد و 3مورد از 8 ابزاری که به satlet ها نتوانستند از زمین فرمان‌ها را دریافت و از آنها اطاعت کنند. با وجود این، این ناکامی می‌تواند مانند یک دست‌انداز معمولی در طول یک جاده درنظر گرفته شود. ماهواره‌هایی که نصب و کار کردن آنها ساده است (Plug-and-play) مانند روش  Konmari که نوعی روش مرتب‌سازی اشیاست، به فضا منتقل می‌شوند. این ماهواره‌ها هزینه کمتری دارند، زمان کمتری برای ساخت نیاز دارند و از آنجا که به مهندسان اجازه می‌دهند بیشتر از تجهیزات لجستیک روی ابزارها تمرکز کنند، خشنودی بیشتری را (که ویژگی مهمی در روش Konmari است) به همراه دارند. 
سازمان‌هایی مانند ناسا، نیروی هوایی و دفتر ملی بازآفرینی آمریکا می‌دانند که مهندسان این نوع خشنودی را می‌پسندند و به همین دلیل در حال انعقاد قرارداد و اجرای برنامه‌هایی هستند که این تکنولوژی جدید در مدار قرار بگیرد. شرکت NovaWurks یکی از نخستین شرکت‌هایی بود که از این ایده (روش Konmari) بهره گرفت تا از آن در فضا استفاده کند. دارپا (سازمان تحقیق و توسعه پیشرفته وزارت دفاع آمریکا) اخیرا با استفاده از رویکرد ماژولار پروژه‌ای به نام فونیکس را آغاز کرد. تاد مستر، مدیر برنامه این پروژه می‌گوید: یکی از اهداف ما این بود که بفهمیم آیا می‌توان ماهواره‌های کوچک را با بزرگ‌تر ترکیب کرد یا نه. این موضوع شبیه لگو است که علاوه بر اینکه ماهواره‌ها را به هم وصل می‌کند، باعث می‌شود که آنها با هم کار کنند. در سال2012، این سازمان کارش را با شرکت NovaWurks آغاز کرد و سرانجام پیمانکار اصلی آن قسمت از پروژه شد.
satlet ها می‌توانند به‌صورت انبوه تولید شوند که هم هزینه‌ها را کاهش می‌دهند و هم این مشکل را رفع می‌کنند که برای فرستادن هر ابزار جدید به فضا، یک ماهواره جدید و کامل مورد نیاز است. در عوض، شما می‌توانید یک ماهواره (یا 15ماهواره) خریداری کنید که همه‌‌چیز از قبیل دوربین، دستگاه رادار، ردیاب رادیویی، سنسور مادون قرمز یا پردازنده داده‌ها را برای شما تأمین کند. به لحاظ تئوریک، این مجموعه همچنین می‌تواند پس از پرتاب از طریق توزیع دوباره منابع، خود را تثبیت کند. گروهی از satlet های مرتبط می‌توانند وظایف خود را با بقیه به اشتراک بگذارند و فعالیت خود را براساس تغییر نیازها تنظیم کنند. به‌عنوان مثال، اگر یک باتری در یک سلول نامناسب قرار بگیرد، بقیه می‌توانند به رفع این مشکل کمک کنند. این کار باعث می‌شود فرستادن اجسام به فضا کم‌خطرتر و به‌صورت بالقوه سریع‌تر انجام شود، زیرا نیازی به ساخت یک ماهواره کامل از ابتدا نیست. شرکت‌های دیگر درنظر دارند پلتفرم‌های ماهواره‌ای را برای تولید انبوه عرضه کنند. با این حال، تعداد کمی از شرکت‌ها می‌توانند مجموعه‌ای از ماهواره‌ها را به سیستمی بزرگ‌تر وصل کنند و همه عناصر را با هم هماهنگ کنند.

کاهش هزینه‌ها
satlet ها می‌توانند به‌صورت انبوه تولید شوند که هم هزینه‌ها را کاهش می‌دهند و هم این مشکل را رفع می‌کنند که برای فرستادن هر ابزار جدید به فضا، یک ماهواره جدید و کامل مورد نیاز است