زرینچه: استراماچونی هم برگردد، من برنمی‌گردم

محمد زارعی| در دو سه روز گذشته اتفاقات عجیب و غریبی پیرامون باشگاه استقلال تهران رخ داد. استراماچونی قراردادش را فسخ کرد و آبی‌پوشان بدون سرمربی مقابل پیکان قرار گرفتند. اما در جریان بازی هواداران علیه جواد زرینچه، سرپرست این تیم هم شعار دادند. همین موضوع باعث شد زرینچه از استعفا صحبت کند که این موضوع با غیبت او در تمرین روز گذشته آبی‌پوشان شکل واقعی به‌خود گرفت. زرینچه در همین ارتباط به همشهری گفت: «متأسفانه طی 72ساعت گذشته اتفاقاتی رقم خورد که طی ده‌ها سال مشابه آن در این باشگاه اتفاق نیفتاده بود. بگذارید آقایان بیایند خدمت کنند، من هم می‌روم. بیایند سوءاستفاده‌هایشان را از استقلال بکنند.» زرینچه که ادعایش درباره موتورگازی(!) با واکنش فتح‌الله‌زاده روبه‌رو شده بود، درباره این موضوع گفت: «فتح‌الله‌زاده ادعا کرده با تویوتا به استقلال آمده است. اما او اول با موتورگازی آمده بود که بعدا تویوتا شد. آن هم تویوتایی که آقای خواجوی داشت و مدل1960بود.»
بعد از این صحبت‌های حاشیه‌ای، زرینچه درباره شرایط کاری‌اش در استقلال گفت: «من بعد از بازی گفتم دیگر در تمرینات شرکت نمی‌کنم و دیروز هم براساس حرفم به تمرین نرفتم. مدتی که در خدمت استقلال بودم، به بچه‌ها خدمت کردیم. از این به بعد هم ضرورتی نیست و فایده‌ای هم ندارد که بمانیم. حتی اگر آقای استراماچونی برگردد و بخواهد، من نمی‌توانم با مدیریت فتح‌الله‌زاده کار کنم. درست است که خلیل‌زاده سرپرست باشگاه شد، اما کار تمام‌شده و تا دو سه روز آینده فتح‌الله‌زاده مدیرعامل می‌شود. بالاخره فتح‌الله‌زاده دوست دارد بیاید و به تیم خدمت کند، ولی شرایط باشگاهداری با دوره‌های قبلی که این آقایان بودند، خیلی فرق کرده و کار بسیار سخت است.» زرینچه ادامه داد: «امیدوارم آقایان بیایند خدمت کنند و چوپان دروغگو نباشند. راه نجات استقلال از شرایط موجود این است که اول استراماچونی برگردد و بعد امکانات در اختیارش بگذارند. استقلال هنوز تیم صدر جدول است و تیم انتهای جدولی نیست و می‌تواند موفق شود. من قبل از آمدن استراماچونی هم گفته بودم اگر امکانات در اختیار مربی بگذارند، تیم نتیجه می‌گیرد. الان هم بر این اعتقاد هستم.» او در پایان پیرامون همکاری‌اش با فتحی، مدیرعامل مستعفی استقلال گفت: «فتحی حداقل آدم اخلاق‌مدار و انسان درستی بود. من زیاد با او همکاری نکردم اما در همین پنج شش‌ماه که با هم کار کردیم، او را انسان سالمی دیدم.»