ماجرایی که الان بین ویلموتس و فدراسیون فوتبال پیش آمده واقعا تلخ است. اینکه ما در این وضعیت بی‌پولی مملکت که بعضا کودکان بیمار دارو ندارند بخورند باید در ازای 2باخت ننگین این همه پول مفت به طرف بلژیکی بدهیم، هر وجدان بیداری را آزار می‌دهد. با این همه اگر قرار باشد فقط یک درس از این تجربه بسیار تلخ بگیریم، خوب است بفهمیم زود قضاوت کردن احمقانه‌ترین کار دنیاست. الان می‌شود فهمید همه آن چیزهایی که روزهای اول در مورد نجابت و مناعت‌طبع ویلموتس نوشته می‌شد، تا چه حد مضحک بوده. بیایید فقط برای یک‌بار هم که شده، اینقدر برای داوری کردن آدم‌ها (چه خوب و چه بد) عجول نباشیم. اگر عدل و انصاف برای‌مان مهم نیست، حداقل فکر این باشیم که بعدا حرف‌های آتشین‌مان 180درجه برعکس از آب در‌می‌آید و آبروی‌مان می‌رود.
پیش‌داوری و خطر آبروریزی
در همینه زمینه :
