
کربزنی در مازندران

کربزنی از جمله عزاداریهای اصیل و سنتی مردم مازندران بوده که در حال حاضر منسوخ شده است. آداب و رسوم عزاداری محرم از پدیدههای فرهنگی است که با حفظ عناصر اصلی، به زیور خلاقیتهای اجتماعی، فرهنگی، اقلیمی جوامع و مناطق مختلف آراسته شده است.به گزارش تسنیم، تاریخ مازندران گره خورده با نام علویان است؛ علویانی که نام و دین خود را برگرفته از اسلامی میدانند که با حضور ناصرالحق اتروش کبیر از مرزنآباد چالوس بیعتکنندگان تا آمل و ساری ادامه یافته است.مازندران خاستگاه اولین حکومت علویان است که نشان از دلدادگی مردم این منطقه به اهل بیت و سرور و سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله حسین(ع) است. مردم ایران در طول تاریخ به روشهای محلی و سنتی خود در ایام محرم با عزاداری و سوگواری برای سالار شهیدان سر تعظیم به درگاه امام خوبیها فرود میآورند. بسیاری از شخصیتهای بزرگ تاریخ با پیروی از نهضت عاشورا تلاش کردهاند تا آزادیخواهی و عدالتطلبی را در جهان گسترش دهند. مازندرانیها همچون دیگر استانهای کشور، روشهای مختلفی برای عزاداری در ماه محرم دارند.کرب تکه چوبی تراشیده شده و به اندازهای است که در کف دست جای میگیرد. سطح بیرونی آن صاف است و پشت آن بندی قرار دارد که پشت دست میافتد و با ضربهای خاص نواخته میشود. با زدن این 2 تکه کرب به هم فرد کربزن ضرب را از زمین آغاز کرده و به سمت آسمان بالا میبرد.
تعزیهخوانی
تعزیهخوانی از دیگر برنامههایی است که در ایام محرم و صفر در شهرهای مختلف مازندران انجام میشود. به طور معمول گروه تعزیهخوان به مدت 10 روز با خواندن تعزیههای مختلف اعم از تعزیه علیاکبر(ع)، حضرت ابوالفضلالعباس(ع) و امام حسین(ع) وقایع روز عاشورا را به تصویر میکشد.از جمله کسانی که استقبال خوبی از تعزیهخوانی در مازندران میکنند، زنان و مردان مسن محلهها هستند که جوانان را نیز برای حضور در مراسم تعزیهخوانی تشویق میکنند.
خانههای حسینی مردم مازندران
برخی روستاهای مازندران به ویژه روستاهایی مانند المشیر، اورتشت و روستاهای سوادکوه در روز عاشورا با پخت غذای نذری، میزبان عزاداران حسینی میشوند. صاحبخانهها پس از برگزاری نماز ظهر عاشورا، عزاداران را به خانههای خود دعوت میکنند و درب این خانهها به روی همه گشوده میشود.
آیین شب عاشورا
صبح طلوع از دیگر آیینهایی است که جوانان مازندرانی در شب عاشورا برای عرض ارادت اجرا میکنند. پس از پایان مراسم شب تاسوعا، تعدادی از جوانان با گفتن «مکن ای صبح طلوع» به کوچهها و محلههای شهر میروند و از صبح میخواهند برای فردایی که امام حسین(ع) شهید میشود، طلوع نکند. این عزاداران تا صبح در محلهها با پای برهنه و پیاده سینهزنی میکنند و صبح را مهمان متولیان تکایا و مساجد هستند.