گردشگری
400روز ایران‌گردی خانوادگی
خانواده 4 نفره اصفهانی در روزهای پایانی ایران‌گردی خود سرگرم تدوین اطلسی با هدف ترویج فرهنگ گردشگری داخلی هستند
ناهید زندی‌صادق/ همدان - خبرنگار
شهریور سال97 بود که آوازه سفر 400 روزه یک خانواده چهار نفره اصفهانی در ایران پیچید. بیش از یک سال سرد و گرم روزگار چشیدن و رنج غربت بردن در کنار لذت دیدن دنیای نو با فرهنگ‌ها و خرده‌فرهنگ‌های پراکنده در گوشه و کنار ایران زیبای پهناور آدمی را چنان پخته می‌کند که انگار تجربه ده‌ها سال زندگی را در چنته دارد. خانواده لطیفی (محمد، فریبا، پارسا و پرنیا لطیفی) در این سفر دور و دراز تجربه‌های تلخ و شیرین خود را در قالب کتاب، عکس، فیلم و اطلس در اختیار علاقه‌مندان به سفر قرار خواهند داد. گفت‌وگوی ما را با فریبا لطیفی، مادر خانواده، درباره سفرشان بخوانید.
هدف‌تان از شروع این سفر 400 روزه چه بود؟
هدف ما از این سفر معرفی جاذبه‌ها و ظرفیت‌های گردشگری هر شهر است. البته هدف نهایی ما ترویج گردشگری داخلی است و در طول سفر برای رسیدن به این هدف کارگاه‌های آموزشی در این زمینه برگزار می‌کنیم. برنامه بعدی ما این است که دستاوردهای این سفر را به مردم 17 کشور اروپایی معرفی کنیم و به عنوان سفیران فرهنگی ایران، شهرها و روستاهای کشورمان را بشناسانیم. بیش از 320 روز از سفر ما سپری شده است و حالا در حال نگارش اطلس هستیم.
شیوه سفرتان چگونه است؟ با چه وسیله‌ای سفر می‌کنید؟
با یک «کمپر» سفر می‌کنیم که تمام امکانات اقامتی را در خود دارد. به نوعی می‌توان آن را «خانه‌ماشین» نامید که حمام، سرویس بهداشتی، آشپزخانه و 4 تخت برای استراحت دارد. انتخاب این وسیله به این دلیل بود که از هزینه‌های سفر کاسته شود. از سوی دیگر حضور 2 فرزند ما در این سفر موجب شد تا سفرمان متمایز از سفرهای مشابه باشد. مثلا در زمینه تحصیلی ما امسال فرزندانمان را خودمان آموزش دادیم و تا آخر شهریور که این سفر به پایان برسد و بچه‌ها به شرایط عادی تحصیل برگردند این آموزش ادامه خواهد داشت.
هزینه‌های این سفر را شخصی تقبل کردید یا از سازمان یا نهادی کمک گرفتید؟
بیشتر هزینه‌ها را ما خودمان پرداخت کرده‌ایم. در طول سفر کار می‌کنیم و یک سلسله برنامه‌های تبلیغاتی برای برخی از شرکت‌ها انجام می‌دهیم. فیلم‌سازی هم می‌کنیم، البته حامی مالی هم داریم که مثلا در شهر اصفهان، رویداد «اصفهان 2020»، «به اصفهان رو» یا «نگین گردشگری اصفهان» از سفر ما حمایت کردند. در کرمان هم گروهی به عنوان «مهمانخانه بزرگ ایران» ما را به عنوان حامل پیام برگزیدند و بخشی از هزینه این سفر را برعهده گرفتند.
تا اینجای سفر برخورد مردم با شما چگونه بود؟
یکی از بزرگ‌ترین ظرفیت‌های کشور ما همین مردم هستند. در همه استان‌ها به ویژه در استان‌های مرزی مردم برخورد خوبی با ما داشتند. همچنین اقوام مختلف مانند ترکمن‌ها، بلوچ‌ها، آذری‌ها، کردها و عرب‌ها هم همه میزبان‌های بسیار خوبی برای گردشگران هستند.همین مهربانی و مهمان‌نوازی سختی سفر را بر ما آسان کرد. گاهی از ما می‌پرسند بیش از یک سال دوری از خانه و خانواده مایه آزار شما نیست؟ در پاسخ به این دوستان باید بگویم به هر شهر و روستایی که وارد می‌شویم برخورد مردم آن‌قدر با ما خوب است که انگار یک خانواده جدید پیدا کرده‌ایم و در هر شهر چند خانه داریم. همین برخوردها رنج راه را از تن ما پاک می‌کند.
تا اینجای مسیر جذاب‌ترین فرهنگ، موزه و یا اثر معماری که نظر شما را جلب کرد، کدام بود؟
واقعا تمایز قائل شدن بسیار دشوار است. همه جای ایران تا اینجای سفر برای ما خوب و جذاب بوده و همین انتخاب را دشوارتر کرده است. از میان اقوام فرهنگ و آداب و رسوم ترکمن‌ها برای من خیلی جذاب بود و البته بلوچ‌ها را هم تا اینجای سفر بسیار دوست داشتم و با آن‌ها خاطره‌های فوق‌العاده خوبی داریم. آسبادهای نشتیفان هم یکی از سازه‌هایی بود که منظره‌ای بسیار زیبا و دیدنی ایجاد کرده. خانه‌های تاریخی تبریز هم جالب توجه و مجلل بودند.
به عنوان کسی که در حوزه گردشگری تحصیل کرده‌اید، تا اینجای سفر، علمی‌ترین موزه‌ای که دیدید، کدام بود؟
موزه زاهدان. اما فکر می‌کنم موزه‌های تخصصی آذربایجان شرقی به‌ویژه شهر تبریز هم چنین ویژگی‌ای داشت. یک موزه زنده مردم‌شناسی در بندر کنگ هرمزگان هم بود که ملوان‌ها کارهایی را که در سفر و زندگی عادی انجام می‌دهند در این مکان به نمایش گذاشته بودند و در واقع در این موزه زندگی عادی جریان داشت.
برای عبور و مرور ماشین که مشکل قانونی پیش نمی‌آید؟
خیر. چون اتومبیل ما مجوز کمپر دارد. تا اینجای کار از نظر امنیت جاده هم مشکلی نداشتیم و نیروی انتظامی برخورد بسیار مناسبی با ما داشته است.
درباره اقامت ارزان دیدگاه شما چیست؟
بحث داغ این روزها اقامتگاه‌های بوم‌گردی است. یکی از کارهایی که ما انجام می‌دهیم این است که به بیشتر اقامتگاه‌های بوم‌گردی سر می‌زنیم و آن‌ها را ارزیابی می‌کنیم. اقامتگاهی در نزدیکی بافق یزد دیدیم که هم از نظر معماری و هم از دیدگاه تاریخی یکی از بهترین و خاص‌ترین جاهایی بود که تاکنون دیده‌آیم. گویا یک قلعه تاریخی را برای بوم‌گردی بازسازی کرده بودند. پیشنهاد من این است: کسانی که قصد دارند در زمینه بوم‌گردی فعالیت کنند حتما پیش از آغاز کار به این اقامتگاه سر بزنند و از آن الگو بگیرند.
برای دیدن اماکن تاریخی و طبیعی از قبل برنامه‌ریزی می‌کنید یا از راهنماهای محلی هم کمک می‌گیرید؟
در این سفر با انجمن راهنمایان در ارتباط بودیم. بیشتر اطلاعات را از این انجمن گرفتیم و یکسری از اطلاعات را با جست‌وجو و بقیه را از میراث فرهنگی هر شهر و استان. البته ما همه مکان‌های دیدنی یک استان را نمی‌توانیم ببینیم چرا که ایران پهناور و بزرگ است و اگر بخواهیم همه جا را ببینیم شاید 4 هزار روز هم کم باشد. سعی می‌کنیم مقاصدی را که زیرساخت‌های کافی برای ورود گردشگر دارد، ببینیم و به دیگران هم معرفی کنیم.
چقدر از سفرتان باقی مانده است؟ با توجه به تجربه شما، در 400 روز می‌توان تمام ایران را دید؟
حدود 70 روز از سفر ما باقی مانده است، اما تصور نمی‌کنم بتوانیم در این مدت جاهای باقیمانده را ببینیم. با توجه به این تجربه در 400 روز سفر ما به پایان نمی‌رسد. هنوز استان اصفهان را ندیده‌ایم، یکی دو استان نزدیک اصفهان را احتمالا به سفر بعدی موکول کنیم چون باید شهریور به اصفهان برگردیم.
در نهایت تجربه‌های شما در قالب اطلس به دست مخاطب خواهد رسید؟
غیر از فیلم‌های مستندی که از دیدنی‌های کشور ثبت کرده‌ایم، کتاب‌ها و عکس‌هایی هم از این تجربه ارائه خواهد شد. شاید نمایشگاهی از عکس‌ها و فیلم‌ها هم در معرفی ایران به مخاطب بسیار کارآمد باشد.
همدان را چگونه دیدید؟
بهترین داشته همدان مردم آن است با آن لهجه زیبایشان. واقعا مهمان‌نوازانه برخورد کردند و بسیار کمک‌حال ما بودند.
در همه استان‌ها به ویژه در استان‌های مرزی مردم برخورد خوبی با ما داشتند. همچنین اقوام مختلف مانند ترکمن‌ها، بلوچ‌ها، آذری‌ها، کردها و عرب‌ها هم همه میزبان‌های بسیار خوبی برای گردشگران هستند
غیر از فیلم‌های مستندی که از دیدنی‌های کشور ثبت کرده‌ایم، کتاب‌ها و عکس‌هایی هم از این تجربه ارائه خواهد شد. شاید نمایشگاهی از عکس‌ها و فیلم‌ها هم در معرفی ایران به مخاطب بسیار کارآمد باشد
