عطش کور

بهروز رسایلی

فرهاد مجیدی یکی از ستاره‌های بازنشسته فوتبال ایران بود که بعد از آویزان‌کردن کفش‌هایش، مدام از پیمودن مسیر درست و اصولی برای سرمربیگری سخن می‌گفت. او بارها و بارها ادعا کرده بود حاضر نیست به سرعت روی نیمکت‌های بزرگ بنشیند و تسلیم پیشنهادهای جذاب شود. آن همه اصرار از مجیدی، این تصور را به‌وجود آورده بود که دست‌کم در مورد او شاهد «سرمایه‌سوزی» نخواهیم بود، اما فرهاد در عمل مسیر دیگری را پیمود. او اشتهایی عجیب و اشتیاقی کور برای رسیدن به پست‌های دهان‌پرکن از خود نشان می‌دهد؛ مردی که دیروز رسما به‌عنوان سرمربی تیم ملی امید معرفی شد، تا 6‌ماه پیش هیچ کارنامه‌ای در فوتبال ایران نداشت، 4‌ماه پیش دستیار سرمربی در استقلال بود، 2‌ماه پیش سرمربی استقلال شد و حالا سرمربی تیم امید است؛ باورتان می‌شود؟
 
  دلخوری شفر 
فرهاد مجیدی بین دو نیم‌فصل لیگ هجدهم دستیار وینفرد شفر در استقلال شد. مربی آلمانی ابتدا به این موضوع با دید بسیار مثبت نگاه کرد، اما چندی بعد که خودش را عزل کردند و فرهاد را به جایش نشاندند، به شماره 7 پیشین آبی‌ها بدگمان شد. از قول او نقل کردند که در چند محفل خصوصی گفته انتظار نداشت مجیدی زیر پایش را خالی کند. شفر حتی همین چند روز پیش در پستی که برای اعلام شکایت از استقلال روی صفحه شخصی‌اش گذاشت، از تک‌تک دستیاران و البته 3 کاپیتانش در این تیم با ذکر نام کوچک و با لحنی صمیمانه تشکر کرد، اما مطلقا نامی از مجیدی نبرد تا روشن شود از دست فرهاد دلخور است.

  می‌خواست سرمربی استقلال بماند
بعد از آنکه مجیدی سرمربی موقت شد، مدیران استقلال ادعا کردند او به‌شدت اصرار داشته که فقط به‌صورت موقت و برای عبور از بحران حاضر است این مسئولیت را قبول کند و برای فصل بعد حتما باید سرمربی خارجی بیاید. با وجود این، نوع رفتارهای بعدی مجیدی چنین چیزی را گواهی نمی‌کرد. او نه‌تنها از قیود و افعال کوتاه‌مدت برای کارش استفاده نمی‌کرد، بلکه حتی وعده‌های شیک هم می‌داد. فرهاد در آخرین نشست خبری‌اش به‌عنوان سرمربی استقلال به صراحت قول داد شخصیت و اعتبار این تیم را احیا کند. این یعنی او انتظار داشت سرمربی باقی بماند. وقتی برخی پیشکسوتان باشگاه از او بابت این رویکرد انتقاد کردند، مجیدی به‌شدت به آنها تاخت و گفت: «با اسم رمز فرهاد نباید بسوزد، دارند مرا می‌زنند، اما خود شما با این همه ناکامی چرا هیچ‌وقت نمی‌سوزید؟» کمی بعدتر که روشن شد، مدیران باشگاه به‌دنبال مربی خارجی هستند، فرهاد باز هم وارد گود شد و گفت قرار شده تیم فصل بعد را خودش ببندد. او حتی به ادعای پژمان منتظری در مورد عدم‌دریافت پیشنهاد تمدید قرارداد هم واکنش نشان داد و گفت: «خودم به او تلفن کردم.» واقعیت آن است که مجیدی تا آخرین لحظه دنبال بقا در سمت بادآورده‌اش بود و تنها وقتی مطمئن شد استراماچونی می‌آید و با خودش 3 دستیار خارجی هم می‌آورد، قید استقلال را زد.

  انتقام استیلی از مجیدی؟
حالا فرهاد مجیدی، سرمربی تیم ملی امید شده و پیشنهادی را پذیرفته که از یحیی گل‌محمدی تا افشین قطبی و نکونام، تقریبا به همه مربیان ایرانی ارائه شد و آنها نپذیرفتند. بسیاری بر این باورند که فدراسیون در قبال تیم امید رفتاری کاملا «رفع تکلیفی» در پیش گرفته و هر کسی که در این برهه با شرایط موجود هدایت این تیم را بپذیرد، تنها شریک ناکامی دوستان شده است. مجیدی اما به هیچ‌کدام از این مسائل توجه نکرد و تنها خواست تحت هر شرایطی سرمربی باقی بماند. طعنه‌آمیز است که خبر سرمربیگری فرهاد در تیم المپیک را حمید استیلی اعلام کرده؛ مدیر تیم امید که خودش به‌خاطر عجله در پذیرفتن هدایت پرسپولیس سوخت و از چرخه کار مربیگری کنار رفت. اتفاقا استیلی روی نیمکت سرخ‌ها بدترین ضربه را از درخشش مجیدی در داربی‌ها خورد و حالا شاید با گذاشتن تیم امید در دامان فرهاد، دارد از او انتقام می‌گیرد!

مجیدی رسمیت ندارد
فرهاد مجیدی در حالی از سوی فدراسیونی‌ها و حمید استیلی به‌عنوان سرمربی تیم ملی امید معرفی شده که کمیته ملی المپیک انتخاب او را به‌عنوان جانشین زلاتکو کرانچار به رسمیت نمی‌شناسد! کیکاووس سعیدی، سرپرست دبیرکلی کمیته ملی المپیک در این خصوص گفته است: «این موضوع که در رسانه‌ها مطرح شده، مورد تأیید ما نیست زیرا در جریان این فرآیند قرار نداریم. بحث ما فرهاد مجیدی نیست بلکه مسیر انتخاب این مربی است. این مسیر طبق روال خودش طی نشده است. بعد از انتخاب فدراسیون باید کمیته ملی المپیک رضایت دهد و ستاد این کمیته آن را تأیید کند. ما فرهاد مجیدی را دوست داریم اما این مراحل سیستمی باید رعایت شود.»