گرسنه‌های ابدی

   اگر قرار باشد تنها یک فاکتور ستودنی را در مورد پرسپولیس امسال انتخاب کنیم، آن بی‌گمان اشتهای سیری‌ناپذیر سرخپوشان است؛ تیمی که 2سال پشت سر هم قهرمان ایران شده و نیمه‌نهایی و فینال آسیا را دیده، چرا همچنان باید اینقدر گرسنه باشد؟ به نوع بازی این تیم دقت کنید؛ بازیکنان سرخپوش طوری می‌جنگند که انگار 10سال است قهرمان نشده‌اند و برای اعاده حیثیت زیر فشار هستند. یادمان باشد این تیم شرایطی دارد که اگر نتیجه هم نگیرد، کسی ملامتش نخواهد کرد. با این وجود آنــها، هم در فــیفادی می‌برند و هم با مدافع کت ‌و شوارپوش! 
    البته ورزشگاه بنیان‌دیزل جزو املاک شخصی محمدرضا زنوزی است و آدم هر جای ملکش دوست داشته باشد می‌تواند بنشیند. با این همه انتخاب استقرار تک‌نفره در «پشت بام» بیش از حد غیرمعمول است. بالاخره ما در اروپا هم مالک‌های پولداری زیادی می‌شناسیم که اغلب مثل سایر مدعوین مخصوص از همان جایگاه ویژه بازی را تماشا می‌کنند. البته از سرمایه‌گذاری که روزهای فرد شال تراکتورسازی و روزهای زوج شال ماشین‌سازی را به گردن می‌اندازد، انتظار بیشتری هم نمی‌شود، داشت. تازه این ماشین‌سازی همان گسترش‌فولاد است که انتقال سهمیه داشته و کلا مجموعه اتفاقات شگفت‌انگیز در این گروه مالکیتی جمع است. 
    رضا مهاجری قبل از بازی در رد ادعاها پیرامون دست خالی برانکو گفته بود: «همین الان اگر نیمکت پرسپولیس را به من بدهند، در نیم‌فصل دوم آنها را جزو 6 تیم بالای جدول می‌کنم.» البته شاید چون زنوزی به طور همزمان 2 تیم دارد، مهاجری هم گمان می‌کند می‌تواند 2 تیم داشته باشد! با این وجود امیدواریم او هنگام آنالیز دوباره بازی روز پنجشنبه به نمایش نیمکت‌نشین‌های پرسپولیس توجه کرده باشد؛ از آدام همتی که در پست دفاع راست ناامیدکننده‌تر از وینگر راست بود تا طاهرخانی پراشتباه و البته محمد‌امین اسدی که بلافاصله بعد از ورود به زمین با مداخله اشتباهش در جریان بازی پایه‌گذار بهترین موقعیت گل تیم حریف شد. شما در مورد همین بازیکنان حرف می‌زنید آقای مهاجری؟
    انگار مشاجره درون‌تیمی یک رسم رایج در تیم‌های برانکو ایوانکوویچ است. از نمونه کلاسیک بداوی- رحمان رضایی بگیرید تا هفته گذشته که شجاع خلیل‌زاده و علیرضا بیرانوند در بازی با تراکتورسازی به جان هم افتادند. این قصه، این هفته هم در ماجرای بگو مگوی تند بیرانوند و احمد نوراللهی تکرار شد که انگار دیگر باید به آن عادت کنیم. حالا همه اینها به کنار؛ عصبانی کردن نوراللهی هم خودش هنر بزرگی است که فقط بیرانوند داشت!
    انگار عالیشاه عصبانی خیلی موثرتر از عالیشاه آرام است. او در این بازی بعد از درگیری‌اش با هواداران و بازیکنان حریف، پاس تنها گل پرسپولیس را برای شجاع خلیل‌زاده ارسال کرد. این اتفاق یادآور گلی بود که او در داربی تهران بعد از درگیری با میلاد فخرالدینی وارد دروازه استقلال کرد.
   در کم‌مهره‌ترین پرسپولیس تاریخ، آدام همتی و طاهرخانی و سعید حسین‌پور بازی می‌کنند، اما دیگر خبری از احسان علوان‌زاده نیست. تعویض اول سال‌های گذشته، حالا دیگر جایی در برنامه‌های برانکو ندارد. آیا وقت خداحافظی رسیده است؟
    بوژیدار رادوشوویچ تنها نیمکت‌نشین دنیاست که از همه بازیکنان فیکس بیشتر حاشیه دارد. او 3 شغل دارد؛ اول شرکت در شادی‌های گل، دوم مشارکت در درگیری‌ها و سوم اگر وقتی ماند دروازه‌بانی!