رأی امید در سبد جناح راست

فرزانه آیینی | خبرنگار

فراکسیون امید با حمایت همه‌جانبه از قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان کارنامه ائتلاف امید - اعتدالگرایان و اصلاح‌طلبان که در 4 انتخابات گذشته مورد اعتماد مردم قرارگرفتند - را ناخواسته به مسیری سوق داد که برای این طیف محصولی جز بی‌ثباتی مدیریتی نخواهد داشت.

خداحافظی مدیران تأثیر‌گذار سیاسی از بدنه اجرایی دولت چه در سطوح عالی اجرایی و چه مدیران استانی و محلی و ایجاد وقفه در پیشبرد برنامه‌های اجرایی دولت، ثمره اجرایی شدن اصلاحیه مجلس دهمی‌ها بر قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان برای دولت و پنجمین دوره شوراهای شهر است؛ اصلاحیه‌ای که با زمزمه جناح راست در سطح رسانه‌ها مطرح شد و پیشگام شدن امیدی‌ها در ضرورت سپردن میدان به جوان‌ترها دامنه این قانون مغفول‌مانده را چنان وسیع کرد که فقط در یک بخش از دولت باعث جدایی14 استاندار، 11معاون استاندار و 16فرماندار و کوچ بیش از 10مشاور و معاون و مدیر ارشد رئیس‌جمهور و دفتر ریاست‌جمهوری شد! جاهای خالی‌ای که به‌دلیل مهلت 2ساله پایان عمر دولت دوازدهم و شوراهای شهر و روستا پرشدنشان با شعار جوانگرایی کار سهلی نیست.
 
پاس گل به رقیب در جای خالی مدیران جوان

دشواری و هزینه‌دار بودن انتخاب مدیران اجرایی به جای مدیرانی که رفتند، دلایل مختلفی دارد که یکی خالی شدن میدان اجرایی کشور از مدیران کار بلدی است که رقبای سیاسی ائتلاف امید از بهار92 درصدد تضعیف آنها بودند و خروج‌شان از دولت و بدنه اجرایی کشور گل به خودی ائتلاف امید در قبال رقبای دولت محسوب می‌شود.

دلیل دوم ضعف اصلاح‌طلبان و جریان اعتدالگرایان در تعلیم مدیران کاربلد و دارای رزومه اجرایی است که بتوانند از عهده کرسی‌های خالی مانده برآیند و همین ضعف هم سبب می‌شود، رقیب سیاسی آنها با عَلم جوانگرایی مدیران جوان تعلیم دیده‌شان در نهادهای متبوعشان را به‌عنوان نیروهای خودی و جوان به بدنه اجرایی تزریق کنند؛ نیروهایی که شاید جوان باشند اما نگاه و جنس عملکردشان با دولتی که بر سر کار است تشابه و قرابت دیدگاهی و عملکردی نخواهد داشت.

مجموعه این جابه‌جایی‌ها شاید در آغاز خیلی به چشم قانونگذارانی که برای حمایت از دولت و شوراهای شهر در قالب فراکسیون امید مجلس دهم در بهارستان میدان‌داری می‌کنند، نیامده باشد اما حالا که کرسی‌ها در بدنه اجرایی کشور یک به یک خالی می‌شود و یافتن گزینه مناسب برای آنها کاری دشوار شده، همه نگاه‌ها به سمت حداقل 104عضو فراکسیون امید نشانه گرفته شده که با بلند کردن پرچم جوانگرایی ناخواسته وقفه قابل توجهی در مسیر اجرایی کشور ایجاد کردند.

بحث منع به‌کارگیری بازنشستگان از کجا آمد؟

زهرا سعیدی و امیرحسین قاضی‌زاده‌هاشمی از نمایندگان اصولگرای مجلس، 2نماینده‌ای بودند که جسته و گریخته ورود مجدد مجلس به قانون منع به‌کارگیری قانون بازنشستگان را که اجرای تمام و کامل آن مغفول مانده بود از زمستان96 کلید زدند و در قالب تذکرات کتبی و شفاهی موضوع را به سطح رسانه‌ها کشاندند و در بهار97 ایده اصلاحیه این قانون را برای وسیع‌کردن دایره استثنائات آن مطرح کردند. هرچه زمان جلوتر می‌رفت این ایده در بین مخاطبان اجتماعی مورد استقبال بیشتری قرار می‌گرفت و با توجه به خیل بزرگ جوانان بیکار کشور و توقع آنها برای ایجاد تحرکی در بدنه مدیریتی کشور بود که برخی از اعضای فراکسیون امید همچون فرید موسوی، محمدرضا بادامچی و پروانه سلحشوری پرچمدار دفاع از حضور جوانان در عرصه‌های مدیریتی شدند و سخن از عدم‌اعتماد به جوان‌ها را در سطوح ارشد مدیریتی به میان آوردند و خواستار اصلاح این مسیر و تفکر به نفع جوانان شدند.
 
چه کسانی دنباله‌رو ایده شدند؟

دفاع تمام‌قد جمعی از امیدی‌ها از ضرورت اعتماد به جوانان در عرصه‌های مدیریتی چنان در شبکه‌های اجتماعی شور ایجاد کرد که پیگیری طرح از دست سعیدی و قاضی‌زاده خارج شد و فرید موسوی، بادامچی و... مدعی به ثمر رساندن آن شدند. به‌دنبال آن موج جوانگرایی در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی چنان پرحرارت طرح شد که چند باری که اصلاحیه در دستور کار بهارستان در رفت و آمد بود در شبکه‌های اجتماعی موج تقاضا‌ها و باید‌ها و شاید‌های جوانان از نمایندگان برای حمایت از قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان به جو غالب شبکه‌های اجتماعی بدل می‌شد. در این بین هم نمایندگان امید با پیوستن به کمپین‌های مجازی به قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان رأی می‌دهم، یکی‌یکی به سنگر موافقان این قانون پیوستند و فضا به‌گونه‌ای شد که انگار این خود امیدی‌ها بودند که برای به جریان انداختن اصلاحیه قانون مذکور برنامه ریخته‌اند و با علم به معایب و مزایای این اصلاحیه حالا میدان‌دار اجرایی شدن آن شده‌اند. در چنین فضایی بود که 80درصد مجلس در دوم مرداد‌ماه به اصلاحیه‌ای رأی دادند که به کارگیری بازنشستگان در بندهای د و ه‍ ماده71 قانون مدیریت خدمات کشوری را منع می‌کرد؛ یعنی از وزیر به پایین در هر سطحی بازنشستگان دیگر نمی‌توانستند به‌کار ادامه بدهند.

کنایه‌ای به اجرای قانون

هرچند امیدی‌ها شعار جوانگرایی را همچنان سر می‌دهند اما از درون این فراکسیون هم زمزمه‌هایی در نقد ناکارآمدی اجرای این قانون برای سپردن کرسی‌های مدیریتی به جوان‌ها به گوش می‌رسد؛ چنان‌که بهرام پارسایی، عضو فراکسیون امید در حساب شخصی‌اش در توییتر نوشت: «بعد از تبصره‌های مختلف در قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان حالا شاهد جایگزینی نیروهای پیرتر هستیم. مثلا به‌جای مدیر ۵۸ساله و بازنشسته کیش، جوانی ۶۳ساله معرفی می‌شود...گویا برخی با این قانون فقط عزل مدیران خاص را دنبال می‌کردند. انتظار از دولت، دمیدن امید در جوانان بااستفاده از این قانون است.» امیدی‌ها در حالی به سمت نقد پیامد اصلاحیه‌شان بر قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان برآمده‌اند که طراحان اولیه این قانون همچون قاضی‌زاده‌هاشمی و سعیدی، مکررا نظارت بر حسن اجرای قانون را به دیوان محاسبات یادآوری می‌کنند.