به پایان سلام کن

مایکل اوون چندی پیش فاش کرد که در 6 سال آخر فوتبالش اصلا دوست نداشته به میدان برود. او به‌دلیل مصدومیتی شدید هرگز نتوانست آن بازیکن سریع و گلزن سابق شود. دوران حضورش در رئال فاجعه بود و در بازگشت به لیورپول هم سایه‌ای از بازیکن سابق نشان می‌داد. خودش می‌گفت دلش می‌سوخته زمانی که جرارد برایش توپ می‌فرستاد و او نمی‌توانست مثل قدیم استارت بزند و به توپ برسد. اوون در اوج جوانی تمام شد و رفت. بازیکنان دیگری هم مثل او بودند. کاکا، اسیر تاکتیک‌های سخت مورینیو شد و دوران حضورش در رئال مادرید بدترین دوران عمر فوتبالی‌اش بود. او در بازگشت به میلان هم دیگر نشانی از برنده توپ طلا نداشت؛ درست مثل اوون که یک‌بار توپ طلا را برده بود. برخلاف بازیکنانی مثل بوفون، کریستیانو رونالدو، اینیستا، روبن، پیرلو، گیگز و دیگران که اعتقادی به سن نداشتند و تا آخرین لحظه‌هایی که عرف اجازه می‌داد به بازی در بالاترین سطح ادامه داده و می‌دهند، بازیکنانی که جرقه‌هایی زدند و حتی در مواردی چند سال در اوج بودند و ناگهان تمام شدند، کم نداشته‌ایم.
    نویر
مانوئل نویر که روزگاری عنوان برترین دروازه‌بان جهان را یدک می‌کشید،پس از 438دقیقه موفق به ثبت یک سیو شد. از 8شوت اخیری که در بوندس‌لیگا به داخل چارچوب او زده شده بود، تیم‌های حریف به 8 گل رسیده بودند. در بازی با دورتموند، 2بار دیگر هم جا ماند که مدافعان توپ را از خط بیرون کشیدند. اواخر بازی هم برای زدن گل مساوی روی یک ضربه کرنر به خط حمله اضافه شد و نزدیک بود بایرن گل چهارم را هم بخورد که ریبری در آخرین لحظه توپ را جمع کرد و نویر را نجات داد. او که سبک دروازه‌بانی جدیدی با خودش آورده بود دیگر بهترین دروازه‌بان جهان نیست و شاید اگر مونیخی‌ها در بازی‌های اخیر به‌جای این دروازه‌بان از گونی سیب‌زمینی درون دروازه استفاده می‌کردند همین تعداد گل می‌خوردند چون نویر تلافی سیو در بازی با دورتموند را با پنالتی بی‌مورد در همین بازی درآورد.
    گوتسه
نویر تنها بازیکنی نیست که به‌نظر می‌رسد تمام‌شده است. برخی هواداران بایرن و برخی دشمنان این تیم بر این عقیده‌اند که او یک جرقه بود، هر چند به‌خاطر دستاوردهایی که داشته این اظهارنظر کمی غیرمنصفانه به‌نظر می‌رسد. در همین بازی پریشب یک بازیکن نامرئی در زمین بود که پیش از خروج از بازی طوری بازی می‌کرد انگار دورتموند ده نفره است. باورتان می‌شود ماریو گوتسه همان کسی بود که گل قهرمانی آلمان را در جام جهانی قبلی در برزیل وارد دروازه آرژانتین کرده بود؟ گوتسه همان بازیکنی بود که به افتخار او جلد بازی فوتبال پلی‌استیشن با عکس‌اش مزین شد. حالا چیزی از قهرمان جام جهانی باقی نمانده. گوتسه در بایرن‌مونیخ هم سال‌های اسفباری داشت و مجبور به بازگشت به تیم پیشین خود شد. اوایل فصل شایعاتی مطرح شده بود که کلوپ علاقه دارد شاگرد سابق خود را به لیورپول ببرد که با اظهار علاقه گوتسه به سبک کلوپ این شایعه پررنگ‌تر شد. اما بعید به‌نظر می‌رسد چنین بازیکنی در قواره لیورپول باشد. همین الان در همین تیم فینالیست فصل قبل اروپا بازیکنانی مثل شکیری یا نبی‌کیتا یا هندرسون ذخیره‌اند و جایی برای گوتسه وجود ندارد. حتی در دورتموند هم این انصاف نیست پاکو آلکاسر با این میانگین عجیب گلزنی روی نیمکت بنشیند و چنین بازیکنی به میدان برود.
    مولر
باز هم به کلاسیکر شنبه‌شب برگردیم، جایی که توماس مولر یک‌بار دیگر بازی بدون گل و ضعیفی از خود ارائه داد. هواداران بایرن مانده‌اند با خاطرات خوب او چه کنند. کسی نمی‌داند پست مولر چیست؛ نه مهاجم است نه هافبک؛ نه گل می‌زند نه گل می‌سازد. در 29سالگی به‌نظر می‌رسد تمام‌شده است. او 2فصل اخیر را هم قاچاقی در باشگاه و تیم ملی فیکس بازی کرده است. مولر که 10گل در جام‌های جهانی زده، این شانس را دارد تا با زدن 6گل دیگر در کنار کلوزه به‌عنوان بهترین گلزن ادوار جام‌جهانی معرفی شود اما نه با ادامه این روند. آمار گلزنی عمر او در 2فصل اخیر خراب شده و به هر 382دقیقه یعنی هر 4بازی و نیم یک گل کاهش یافته است.