سهراب و قدرت ماورایی

سهراب مرادی این روزهای مایه فخرفروشی ایرانی‌ها به وزنه‌برداری جهان است. وزنه‌بردار بی‌حاشیه تیم ملی، رکوردهایش در یک دسته بالاتر هم مدال طلا را برای ایران به ارمغان می‌آورد و این نشان از قدرت فوق‌العاده مرادی دارد. سهراب در مسابقات قهرمانی جهان در ترکمنستان رکورد جهان در یک ضرب،  دوضرب و مجموع را جابه‌جا کرد و 3مدال طلای قهرمانی جهان در سال 2018را به کارنامه افتخاراتش اضافه کرد.
 بی‌حاشیه و پرحاشیه 
سهراب مرادی بسیار کم‌حرف و بی‌حاشیه است. او در بازی‌های آسیایی جاکارتا هم نماینده ایران در دسته 94کیلوگرم بود جایی که کیانوش رستمی هم حضور داشت. کیانوش را در جاکارتا ماساژور تیم ملی کوچ می‌کرد و مربیان تیم ملی تنها به هدایت سهراب مرادی می‌پرداختند. مرادی با قدرت، طلای ارزشمند بازی‌های آسیایی را کسب کرد و رستمی وزنه‌بردار پرحاشیه تیم ملی اوت شد. مرادی پس از قهرمانی در بازی‌های آسیایی بلافاصله برای حضور در مسابقات قهرمانی جهان آماده شد ولی این بار کادر فنی تصمیم گرفت رستمی را با خود به ترکمنستان نبرد که به‌نظر تصمیمی درست و منطقی بوده است. با توجه به تغییر اوزان توسط فدراسیون جهانی وزنه‌برداری قرار شد سهراب مرادی در دسته 96کیلوگرم روی تخته برود که از همان اول مشخص بود مرادی بدون هیچ تهدیدی مدال طلا را کسب خواهد کرد. مرادی در عشق‌آباد با ۱۸۶ کیلوگرم رکورد یک ضرب را یک کیلوگرم ارتقا داد و در دوضرب با ۲۳۰ کیلوگرم،  رکورد جهان را ۵ کیلوگرم افزایش داد. سهراب در مجموع 2حرکت نیز با ثبت رکورد ۴۱۶ کیلوگرم،  رکورد مجموع جهان را ۱۵ کیلوگرم افزایش داد. از سوی دیگر علی‌هاشمی در دسته 102 کیلو‌گرم طلای مجموع، نقره یک‌ضرب و برنز دو ضرب و رضا بیرالوند طلای دو ضرب و برنز مجموع را کسب کردند.
 مرادی: برای مردم تلاش کردم 
سهراب مرادی در مسابقات جهانی ترکمنستان رقابت سختی با تائو از چین داشت که در نهایت در حرکت یکضرب با 5 کیلو اختلاف در حرکت دو ضرب با 4کیلو و در مجموع با 9کیلو اختلاف موفق شد 3مدال طلای مسابقات قهرمانی جهان را کسب کند. سهراب مرادی بعد از قهرمانی در دسته ۹۶ کیلوگرم رقابت‌های قهرمانی وزنه‌برداری جهان گفت:«رقابت سنگینی بود و فکر نمی‌کردم که اینقدر حساس باشد. من از بازی‌های آسیایی آمده بودم و بعد از این مسابقات خیلی خسته شده بودم چون ۶‌ماه در اردو بودم. یکی، دو تا مصدومیت داشتم و دچار سرماخوردگی هم شده بودم اما هرطور که بود خودم را به این رقابت‌ها رساندم. چون تیم ملی احتیاج داشت و وظیفه‌ام بود که در این مسابقات برای کشورم‌ وزنه بزنم؛ برای همین با همه وجود جنگیدم و خدا را شکر نتیجه‌اش هم به کسب مدال ختم شد. برای مردم تلاش کردم و مدالم را به مردم ایران تقدیم می‌کنم. من وارد رقابت شده بودم و کاری به رکورد نداشتم چون واقعا حریف چینی خیلی قدر بود و رقابت در سطح سنگین‌وزن بود که خدا را شکر در نهایت توانستم‌ پیروز شوم.»