در مکتب مردم

مجید مهرابی‌دلجو| دبیر سیاسی: 

شهید رجایی، معلمی که از مکتب آیت‌الله طالقانی بهره برده، 11مرداد سال 60 دولت تشکیل داد، اما اگر عاقبت نخستین رئیس‌جمهور ایران با رأی مجلس به عزل ختم شده بود، دوره دومین ریاست‌جمهوری ایران نیز با انفجار در دفتر نخست‌وزیری عمری کمتر از یک‌ماه پیدا کرد، با این حال چگونه بود که همین 28روز خدمت، از ذهن مردم پاک نمی‌شود تا جایی که در دهه80، نامزدی از نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری با رجایی‌سازی‌خود، مقابل چهره انقلابی استخوان خردکرده‌ای مثل مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی می‌ایستد و پیروز انتخابات می‌شود. بماند آنکه بعدها خصلت‌های رجایی و دولتش، در دولتی که خود را رجایی زمان نامیده بود گم شد و دولت به انحراف رفت. راز ماندگاری شهید رجایی را باید در مکتبی جست‌وجو کرد که همه قدرت را برای مردم می‌خواهد، حقیقت را فدای مصلحت نمی‌کند و اخلاق را به خدمت آرمان در می‌آورد. چنانچه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی درباره این روحیه اخلاق‌گرای شهید رجایی درخاطراتش می‌گوید: «ما در تمام دوران مبارزه از سال 41تا 57هیچ موردی را سراغ نداریم که یک نفر بیست و چند‌ماه در یک سلول بماند و مرتب زیر شکنجه باشد و به رژیم حرفی نزند. من پیش ایشان اسراری داشتم که اگر فاش می‌کرد بنده را هم اعدام می‌کردند». روح ناآرام شهید رجایی قبضه قدرت را برای حلقه خود و اطرافیانش نخواست، مبارزه کرد اما از مرز اعتدال خارج نشد. رجایی کسانی را که در آن دوران پرتلاطم مبارزات با وی همراه بودند فراموش نکرد؛ نه مردم را واگذاشت و نه مکتبی را که مردم را اصل می‌داند.