نتایج یک مطالعه بین‌المللی و گسترده روی تغییرات حیات‌وحش جهان اخیر نشان می‌دهد که مدیریت ضعیف دولت‌ها در کشورهای مختلف ممکن است بیش از عوامل دیگری چون رشد اقتصادی، تغییرات اقلیمی یا حتی رشد جمعیت انسانی در کاهش جمعیت گونه‌های جانوری نقش داشته باشد.
به گزارش ایسنا، یافته‌های منتشر‌شده در مجله نیچر همچنین نشان می‌دهد که مناطق حفاظت‌شده تنها زمانی می‌توانند تنوع حیات‌وحش را حفظ کنند که کشورها به لحاظ حکومتی از ثباتی منطقی برخوردار بوده و ساختارهای قانونی و اجتماعی محکمی داشته باشند.
این مطالعه از سال ۱۹۹۰ سرنوشت گونه‌های پرندگان آبزی را به‌عنوان زنگ خطری برای شرایط تنوع زیستی گسترده در جهان بررسی کرد. زیرا تالاب‌های زیستگاه این پرندگان جزو متنوع‌ترین و در عین حال آسیب‌پذیرترین مناطق حیات‌وحش روی کره‌زمین هستند.
یک تیم بین‌المللی از متخصصان و کارشناسان حفاظت از محیط‌زیست زیرنظر دانشگاه کمبریج، بیش از ۲.۴ میلیون گزارش مربوط به شمارش سالانه از ۴۶۱ گونه پرنده آبزی را در حدود ۲۶ هزار منطقه تحقیقاتی مختلف در سراسر جهان مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.
آنها از این مجموعه عظیم اطلاعات برای الگوسازی از تغییرات گونه‌های بومی در کشورها و مناطق مختلف استفاده کردند. نتایج این بررسی با «شاخص‌های حکومت جهانی» که همه‌چیز از میزان خشونت و حاکمیت قانون گرفته تا داده‌هایی نظیر تولید ناخالص داخلی و عملکرد حفاظت از محیط‌زیست را می‌سنجد، مقایسه شد.
این مطالعه نشان داد که کاهش گونه‌های پرندگان آبزی در مناطقی از جهان مانند آسیای‌غربی و مرکزی، آمریکای‌جنوبی و جنوب صحرای آفریقا که دولت‌ها به‌طور متوسط تأثیرگذاری کمتری دارند، گسترده‌تر است.
اگرچه در اروپا نیز گونه‌های در معرض خطر پیدا می‌شوند اما سالم‌ترین وضعیت در گونه‌های مختلف در آنجا دیده شده است.
این نخستین‌بار است که تأثیر حکومت داخلی و ثبات سیاسی- اجتماعی به‌عنوان مهم‌ترین شاخص جهانی از‌بین‌رفتن تنوع‌زیستی و گونه‌ها شناخته شده است.
در این مطالعه کارشناسانی از دانشگاه‌های بث انگلیس، سانتا کلارای آمریکا و سازمان جهانی حفاظت از تالاب‌ها در کنار متخصصان دانشگاه کمبریج به همکاری پرداختند.
بنا به اعلام محققان، مدیریت ضعیف منابع آب و سدسازی در بخش‌هایی از آسیا و آمریکای جنوبی تالاب‌هایی را حتی در مناطق محافظت شده برای همیشه خشک کرده است.
همچنین قوانین ناکارآمد شکار از عوامل تحت‌تأثیر دولت‌ها و مؤثر بر انقراض گونه‌ها به‌شمار می‌رود. به گزارش ساینس دیلی، مطالعه اخیر دانشگاه کمبریج همچنین نشان می‌دهد که ابتکارات مردمی که توسط گروه‌های بومی- محلی انجام می‌شوند می‌تواند برای حفاظت از زیستگاه‌های بومی مؤثر باشد.