انتقام تمیز

در شبی که آسمان بحرین زیر سنگینی نفس‌های حبس‌شده‌ هواداران استقلال بود، پسران آبی نه‌تنها برای صعود‌ که برای اعاده حیثیت به میدان رفتند. استقلال ساپینتو، زخمی از شکست تلخ دور رفت در تهران و با لشکری از غایبان، مقابل المحرقی ایستاد که می‌خواست سد راه رویاهای آبی شود. همه‌‌چیز علیه استقلال به‌نظر می‌رسید؛ لیست تیم خالی بود از نام‌های بزرگی چون رامین رضاییان و ابوالفضل جلالی‌ و جای خالی اندونگ، علیرضا کوشکی و مهران احمدی، مثل حفره‌هایی در قلب ترکیب تیم خودنمایی می‌کرد. اما فوتبال، قصه نام‌ها نیست؛ قصه اراده‌هاست.
زمان به دقیقه‌‌۱۵ رسید؛ جایی که اسماعیل قلی‌زاده، مثل جرقه‌ای در انبار باروت، سکوت استقلالی‌ها را شکست. او با ضربه‌ای که بوی امید می‌داد، تور دروازه بحرینی‌ها را لرزاند تا فریاد ما زنده‌ایم را در خلیج‌فارس طنین‌انداز کند. نیمه اول با همین برتری شکننده به پایان رسید، اما استرس مثل سایه، قدم به قدم با هواداران همراه بود. در دقیقه‌‌۶۰، ورق کاملا برگشت. اخراج بازیکن المحرق، فرصتی طلایی به ساپینتو داد تا انتقام آن شکست یک‌ بر صفر تهران را تمام و کمال بگیرد. استقلال که با دست‌هایی خالی اما دلی پر از انگیزه آمده بود، در ۱۰دقیقه‌ پایانی، توفانی به پا کرد که تمام رشته‌های حریف را پنبه کرد. در دقیقه‌‌۸۲، دوکنز نازون بالاخره خودی نشان داد و تیر خلاص اول را شلیک کرد تا نفس‌ها کمی آزاد شود. اما این پایان ضیافت آبی نبود. ۵دقیقه بعد، نوبت به یاسر آسانی رسید تا با گلی تماشایی در دقیقه‌‌۸۷، شب تلخ منامه را به جشنی تمام‌عیار تبدیل کند. ۳ بر صفر؛ نتیجه‌ای که فراتر از یک برد، یک پیام روشن بود؛ استقلال حتی در سخت‌ترین روزها هم زانو نمی‌زند.
وقتی سوت پایان به صدا درآمد، ساپینتو و شاگردانش نه فقط به‌عنوان تیم دوم صعود کرده بودند، بلکه ثابت کردند که تعصب به پیراهن، می‌تواند جای هر ستاره‌ غایبی را پر کند. این پیروزی، مرهمی بود بر زخم بازی رفت و بلیتی برای ادامه‌ رویاپردازی در قاره کهن. حالا استقلال با غروری بازیابی‌شده، آماده است تا در مرحله حذفی، حرف‌های بیشتری بزند. فراموش نکنیم که رونالدو و النصر هم به مرحله حذفی لیگ قهرمانان رسیده‌اند و بدون‌شک استقلال برای اینکه به حضور در این تورنمنت ادامه دهد، باید پیشرفت کند.