چرا اسپانیا بخت نخست است؟

از لیونل مسی پرسیده شد که به‌نظرش کدام تیم‌ها بخت بیشتری برای قهرمانی جام‌جهانی دارند و نظر لئو این بود: «اسپانیا، فرانسه، انگلیس، برزیل و آلمان و ما هم سعی می‌کنیم رقابت کنیم.» این تقریبا نظر ابررایانه‌ها و نظر بنگاه‌های شرط‌بندی هم هست. البته آرژانتین کمی بیش از چیزی که مسی گفت، شانس دارد؛ حداقل بیشتر از آلمان. ببینیم چرا اسپانیا از نظر همه بخت نخست قهرمانی است؟
جام‌جهانی۲۰۲۶ در مکزیک، ایالات متحده و کانادا برگزار می‌شود و تاریخ می‌گوید هر وقت بازی در قاره آمریکا برگزار شده، جام به یکی از تیم‌های این قاره تعلق گرفته است. از 8جام‌جهانی برگزار شده در این قاره، 7جام توسط تیم‌های آمریکای‌جنوبی فتح شده است؛ به استثنای سال2014که آلمان در خاک برزیل این جام را فتح کرد و مسیر را برای اروپایی‌ها گشود. آخرین باری که ایالات متحده میزبان این مسابقات بود (۱۹۹۴)، برزیل آن را برد؛ آخرین باری که این مسابقات در مکزیک برگزار شد (۱۹۸۶)، آرژانتین عنوان قهرمانی را به‌دست آورد. پیش از آن، برزیل نیز در مکزیک (۱۹۷۰) قهرمان شده بود.

   3دوره بد
اسپانیایی‌ها با لقب مدعی قهرمانی غریبه نیستند، اما در 3دوره اخیر – بعد از گل پیروزی‌بخش معروف آندرس اینیستا مقابل هلند در سال۲۰۱۰ - آنها هر بار قبل از مرحله یک‌چهارم نهایی حذف شده‌اند. این تیم همیشه پرستاره بعد از قهرمانی 15سال پیش تا به امروز فقط 3بازی از ۱۱بازی خود در جام‌جهانی را برده و فقط استرالیا، ایران و کاستاریکا را شکست داده است. این یعنی نرخ پیروزی ۲۷درصد. سال۲۰۱۴ درحالی‌که آنها به‌دنبال دفاع از عنوان قهرمانی خود بودند، پس از شکست 5بر یک مقابل هلند و باخت 2بر صفر به شیلی در مرحله گروهی حذف شدند و در بازی آخر خود، استرالیا را با یک پیروزی قاطع شکست دادند. در جام‌جهانی۲۰۱۸ هم پس از صعود لنگان لنگان از مرحله گروهی با یک برد مقابل ایران و 2تساوی دربرابر پرتغال و مراکش، در مرحله یک‌هشتم نهایی توسط روسیه میزبان حذف شدند. در آخرین دوره هم، آنها کاستاریکا را با نتیجه 7بر صفر در هم کوبیدند، سپس با آلمان مساوی کردند و در مرحله گروهی به ژاپن باختند، البته خوش‌شانس بودند که آلمان بدتر از آنها عمل کرد. ماتادورها در مرحله یک‌هشتم نهایی در ضربات پنالتی مغلوب مراکش شدند و با از دست دادن هر 3 ضربه پنالتی مقابل تیم شگفتی‌ساز این دوره، کنار رفتند.

   تیم جوان
در حال‌حاضر اسپانیا با دلافوئنته تیمی پرستاره و جوان دارد. میانگین سنی ترکیب اصلی اسپانیا در طول مسابقات انتخابی ۲۶سال و ۱۳ روز بود؛ دهمین تیم جوان بین ۵۴کشور عضو یوفا و جوان‌تر از تمام تیم‌های اروپایی دیگری که مدعی قهرمانی در این جام‌جهانی هستند. فقط 2بازیکن بالای ۳۰سال دقایق قابل‌توجهی در طول مسابقات مقدماتی برای تیم اسپانیا بازی کردند که آیمریک لاپورته (۲۷۰) و مارکوس یورنته (۱۵۰) بودند.

   قهرمان مقتدر
اسپانیا قهرمان فعلی اروپاست و 2سال پیش در آلمان همه حریفان خود را تحت سلطه داشت. آنها 6بازی از 7بازی خود را در وقت معمول بردند و میزبان را در وقت اضافه شکست دادند. در آن تورنمنت، 4گل بیش از هر تیم دیگری (۱۵) به ثمر رساندند، از نظر تعداد گل‌های غیرپنالتی در هر بازی (۲.۱) در رتبه اول قرار گرفتند، در صدر جدول گل‌های مورد انتظار (۱۳) بودند و در مقایسه با xG، با عملکرد ۲ از نظر تعداد گل، از همه تیم‌های دیگر بهتر عمل کردند.

   شکست‌ناپذیر
با احتساب بازی‌های یورو۲۰۲۴، اسپانیا در ۳۱بازی رسمی اخیر خود شکست‌ناپذیر بوده (۲۵برد، ۶تساوی، بدون احتساب ضربات پنالتی) و رکورد معروف ۳۰بازی متوالی را که تحت هدایت ویسنته دل‌بوسکه بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ داشتند، پشت سر گذاشته است؛ رکوردی که باعث شد هم جام‌جهانی و هم یورو را ببرند. آنها همچنین به فینال لیگ ملت‌های اروپا راه یافتند و 2بار پیش افتادند، اما هر دو بار نتیجه عوض شد و پرتغال در ضربات پنالتی پیروز شد.

   تغییرات جدید
اسپانیا با انسجامی که بیشتر مختص یک تیم باشگاهی است تا یک تیم ملی، بازی می‌کند. آنها تحت هدایت لوئیس انریکه، به‌شدت به مالکیت توپ و سبک پرس شدید از بالای زمین متکی بودند اما این برای موفقیت کافی نبود. به‌طور مثال، در بازی مقابل مراکش در سال۲۰۲۲، آنها ۷۶.۷درصد مالکیت توپ را داشتند اما در مجموع فقط ۱۳شوت به ارزش ۱.۰۱ xG زدند، اما خنده‌دارتر از همه اینکه در طول ۱۲۰دقیقه فقط توانستند یک شوت در چارچوب بزنند. در 2بازی قبلی همین جام هم با وجود میانگین ۷۵درصد مالکیت توپ، در 2بازی با آلمان و ژاپن، مجموع xG آنها فقط ۱.۴۹ بود. پس مالکیت توپ، به‌خودی خود ضامن موفقیت نیست. آنها با دلافوئنته از آن تیکی‌تاکای افراطی و خسته‌کننده کوتاه آمده‌اند؛ مالکیت دارند ولی فقط مالکیت نیست و موقعیت هم خلق می‌کنند. در طول مسابقات مقدماتی 70.4درصد مالکیت توپ را در اختیار داشتند که پس از انگلیس، آلمان و پرتغال در رتبه چهارم قرار گرفت و هم دومین بالاترین xG بدون پنالتی در هر 90دقیقه (2.97، تنها پس از پرتغال) و هم دومین پایین‌ترین xG بدون پنالتی در هر 90دقیقه (0.41، تنها پس از انگلیس) را ثبت کردند.

 پرتعداد اما مشکل‌دار
اسپانیا ۳۳۴بازیکن در 5لیگ برتر اروپا دارد که با اختلاف بیشترین تعداد بازیکن بین کشورهای دیگر است. فرانسه با ۲۶۲بازیکن در رتبه دوم قرار دارد. تعداد گزینه‌های انتخابی لاروخا شگفت‌انگیز است. درون دروازه چهره‌هایی مثل اونای سیمون، داوید سانچس، داوید رایا، خوان گارسیا و... هستند. در کناره‌های دفاع به نام‌های کارواخال، مارک کوکوریا، پدرو پورو، گریمالدو، بالده و... برمی‌خوریم و در دفاع میانی به کوبارسی، دین هاوسن، رائول آسنسیو، لو نورماند و... . آنها پدری، رودری و مارتین زوبیمندی را در خط میانی دارند که مسلما 3نفر از 5هافبک دفاعی برتر جهان هستند. میکل مرینو، فابیان روییس و الکس بائنا جلوتر بازی می‌کنند و سپس گروه دیگری از بازیکنان در خط میانی هستند که می‌توانند همه‌‌چیز را در این بین ارائه دهند، از الکس گارسیا و فرمین گرفته تا پابلو باریوس نوظهور.
   تنها مشکل اسپانیا نوک حمله است. دوران موراتا سپری شده. اویارزابال، فران تورس و یک مهاجم کاذب به نام مرینو نهایت چیزی است که در چنته دارند. البته سبک اسپانیا همیشه به‌گونه‌ای بوده است که خیلی نیاز به مهاجم نوک ندارند. دنی اولمو هم همین کار را می‌تواند بکند. در عوض وینگرهایی مثل نیکو ویلیامز و یامال هم هستند.
   مشکل بزرگ‌تر این است که بین رئالی‌ها و بارسایی‌ها اختلاف بیفتد، مثل دعوایی که ال‌کلاسیکوی امسال بین‌شان بود. آن‌وقت کاتالان‌ها که تعدادشان بیشتر است، پیش خودشان فکر می‌کنند که ما چرا باید برای پرچم اسپانیا بجنگیم؟