بهترین عاشقانه تاریخ سینما

فیلمنامه فیلم «کازابلانکا» براساس نمایش«همه به کافه ریک می‌روند» توسط چند فیلمنامه‌نویس نوشته شد. هنوز نسخه نهایی‌ای در کار نبود که فیلمبرداری شروع شد. پایان فیلم تا روزهای پایانی مشخص نبود و اینگرید برگمن نمی‌دانست که در انتهای فیلم با پل هنرید خواهد رفت یا همفری بوگارت؟ کارگردان فیلم هم مایکل کورتیز بود که فیلمساز متوسطی بود. با چنین وضعیتی محصول نهایی در بهترین حالت باید فیلمی معمولی می‌شد. «کازابلانکا» اما شاهکار نامیده شد، ملودرامی با پس‌زمینه جنگ که در بهترین زمان ممکن ساخته شد و کیفیتش خیره‌کننده بود، در سطحی که گویی یک کارگردان بزرگ آن را ساخته است. مایکل کورتیز به‌عنوان یک حرفه‌ای که همه نوع فیلمی هم ساخته بود، به شکل جالب توجهی موفق شده بود فیلمی بسازد که هنوز هم از آن به‌عنوان بهترین عاشقانه تاریخ سینما یاد می‌شود. یک فیلم کالت که از ستاره‌هایی چون بوگارت و برگمن تا بازیگران فرعی همه در آن درخشیده‌اند؛ فیلمی که حال و هوا و اتمسفر عاشقانه‌اش که نسل‌های مختلف را شیفته خود کرده، تا حد زیادی از اجرا و کارگردانی مایکل کورتیز می‌آید. سال‌ها بعد در اوج مناقشات اندرو ساریس و پالین کیل، خانم کیل ‌ «کازابلانکا» را به‌عنوان مثال نقض تئوری مولف مطرح کرد.‌داستان محوری این فیلم از این قرار است که آمریکایی ماجراجویی به نام ریچارد بلین معروف به ریک دور از جبهه‌های جنگ، کافه‌ای را در کازابلانکا اداره می‌کند. ایلسا، محبوبه قدیمی ریک همراه همسرش به کازابلانکا آمده تا به مبارزه با نازی‌ها بپردازد. با دیدن ایلسا خاطرات برای ریک زنده می‌شود. حال کازابلانکا زیرنظر حکومت ویشی اداره می‌شود و نازی‌ها بر همه امور نظارت دارند. ترک«کازابلانکا» بدون کمک ریک امکان‌پذیر نیست، ولی ریک قبل از هر چیز می‌خواهد علت بی‌وفایی ایلسا را بفهمد. باز لورمن درباره این فیلم گفته است: «احتمالا ده‌ها بار کازابلانکا را دیده‌ام و وقتی دائم فکر می‌کردم چرا این‌قدر دوستش دارم، به این نتیجه رسیدم که باید دوباره تماشایش کنم. فیلم‌های عالی ساخته می‌شوند تا بیش از یک‌بار تماشایشان کنید. هرگز نشده «کازابلانکا» را دیده و ناامید شده باشم. هر بار بیشتر دوستش داشتم و بیشتر تماشایش کردم؛ این یعنی یک فیلم کلاسیک.»  نمایش فیلم سینمایی «کازابلانکا» به‌علت وقایعی که در دنیای واقعی در جریان بود، با عجله انجام شد. در اصل قرار بود این فیلم در اوایل سال ۱۹۴۳ اکران شود، اما در ۲۶نوامبر ۱۹۴۲ برای نخستین‌بار در شهر نیویورک به نمایش درآمد، چون مسئولان تبلیغات فیلم آن را همزمان با حمله متفقین به شمال آفریقا و تصرف کازابلانکا پیش بردند.