فهیمه طباطبایی | روزنامهنگار
به لطف پهنای اقیانوسوار فضای مجازی و سبک جدیدی که به واسطه آن به زندگی بشر امروزی تحمیل شده است، در هجوم بیامان اخبار و اطلاعاتی هستیم که نهتنها آگاهی ما را بالا نمیبرد بلکه بیشتر گیج و گموگورمان میکند. از چه حرف میزنم؟ از کانالهای خبری که هرلحظه از شبانهروز، اینترنت را در تلفن همراه فعال کنی، دینگ دینگ خبریشان به صدا درمیآید و انسان را به ناکجاآبادی از اطلاعات درست و غلط میبرند که ساعتها طول میکشد بفهمی کدام راست است و کدام دروغ.
درباره رسانههای خارجی نمیدانم برای جذب بیشتر مخاطب چه میکنند، اما در ایران کافی است 6-5 کانال خبری را دنبال کنی، به فاصله یک دقیقه از هم اخبار مشترکی را منتشر میکنند که تیترهای آن گمراهکننده، هیجانی، اضطرابآور با چاشنی ترس است و البته در بسیاری از موارد دروغ. هر کدام هم برای اینکه بازدید بیشتری بگیرند، تیترهای اضطرابآور انتخاب میکنند. «تمام سدهای ایران خشک شد»، «20قتل در یک روز»، « شروع جنگ در مرز شرقی» و... حتی برخی کانالهای غیرمعتبر پا را فراتر میگذارند و اخبار جنگ 12روزه را طوری منتشر میکنند که انگار همین الان اتفاق افتاده است. «جنگندههای اسرائیل در آسمان ایران»، « ایران در حال شلیک موشک از آسمان غرب» و کامنتها را باز که میکنی میبینی که واقعا عدهای از مخاطبان ترسیده و این اخبار را باور کردهاند.
واقعیت این است که سرعت ایجاد کانالهای جدید خبری در پلتفرمهای داخلی و خارجی به حدی بالاست که افزایش سطح سواد رسانهای هم همیشه چارهساز نیست و مخاطبان حرفهای مثل خبرنگاران، مسئولان و مدیران دولتی هم که کارشان با اخبار گره خورده، گهگاه در معرض فریب این اخبار که به سرعت نور توسط سایر کانالهای خبری دیگر بازنشر میشود، افتاده و ممکن است چندین ساعت برای بررسی صحت و سقم آن مجبور شوند چند منبع رسمی را چک کنند.
خلاصه کلام اینکه درباره کانالهای خبری غیررسمی که با هدف درآمدزایی یا بههم ریختن افکار عمومی ساخته میشوند و فعالیت میکنند، کاری نداریم اما ایکاش کانالهای خبری رسانههای رسمی در دام این شکل از جذب مخاطب نیفتند و با روح و روان ما بازی نکنند.
بی پناه در هجوم اخبار
در همینه زمینه :