پلی به سوی زیبایی های شهر

فاطمه عباسی  | روزنامه‌نگار

سازه‌ها را معمولا برای عبور می‌سازند؛ برای رسیدن از نقطه‌ای به نقطه دیگر، اما برخی سازه‌ها رسالتی فراتر از عبور دارند؛ آنها برای ماندن، برای تماشا کردن و برای نفس کشیدن خلق شده‌اند. آنها خودشان تبدیل به مقصد می‌شوند. 11سال پیش، درست در همین روزهای میانی پاییز، تهرانی‌ها با یکی دیگر از  چنین مقاصدی آشنا شدند؛ غول فولادی مهربانی که بر فراز یکی از پرترددترین شریان‌های شهری قدعلم کرد؛ نه برای آنکه خودروها از روی آن بگذرند، بلکه برای آنکه آدم‌ها روی آن قدم بزنند، بایستند و شهر را از زاویه‌ای دیگر تماشا کنند. پل طبیعت که حالا با پشت سر گذاشتن یازدهمین سال تولدش ، دیگر تنها یک سازه اتصال‌دهنده میان 2پارک نیست. این پل، یک بالکن عمومی به وسعت تمام تهران است؛ جایی که همهمه بزرگراه مدرس زیر پا به موسیقی پس‌زمینه تبدیل می‌شود و منظره کوه‌های شمال، قاب عکس دائمی قرارهای دوستانه و قدم زدن‌های خانوادگی است. این سازه، بیش از آنکه آهن و بتن باشد، یک فضای شهری زنده و پویاست؛ یک سرمایه اجتماعی که ثابت کرد تهران مدرن نیز می‌تواند نمادهایی داشته باشد که روح و هویت شهر را در خود جای داده‌اند و مردم با آن خاطره می‌سازند. این پل، داستان موفقیت‌آمیز تبدیل یک «گذرگاه» به یک «پاتوق» تمام‌عیار است.