‌گذر انسان میان زندگی و مرگ

فیلم «سیرت» به کارگردانی الیور لاکس‌ و نویسندگی مشترک با سانتیاگو فیول، یکی از عمیق‌ترین و شاعرانه‌ترین آثار سینمایی محصول 2025 است. لاکس در این فیلم بین واقعیت و اسطوره، رنج و امید و دنیای محسوس و معنوی پلی می‌زند تا برای مخاطب دیدنی‌تر باشد.
عنوان فیلم «سیرت» برگرفته از مفهومی به‌معنای راه یا پلی است که نمادی از سفر درونی و گذر انسان میان زندگی و مرگ و حافظه و فراموشی به شمار می‌رود. داستان این فیلم از آن‌جا آغاز می‌شود که لوئیس (با بازی سرجی لوپز) همراه پسر نوجوانش استبان (برونو نونیز آرخونا) راهی بیابان‌های جنوب مراکش می‌شوند تا مارینا، دختر بزرگ خانواده را که در یک جشن ناپدید شده، پیدا کنند. آنها ابتدا با پخش اعلامیه و پرس‌وجو سرنخ‌هایی جمع می‌کنند، اما کم‌کم به جمع جوانانی می‌پیوندند که به‌دنبال جشن بعدی در دل بیابان هستند. سفر آنها به‌تدریج از یک جست‌وجوی عادی فراتر می‌رود و به سفری روحانی بدل می‌شود؛ جایی که نور، سکوت و سختی بیابان پرده از دردها، امیدها و معنای واقعی پیوند خانوادگی برمی‌دارد. در این فیلم غیبت مارینا در اصل بهانه‌ای برای واکاوی سوگ و میل به رهایی است. بیابان در فیلم تنها یک مکان نیست، بلکه آزمونی برای روح و ذهن شخصیت‌هاست. موسیقی و انرژی سرکش آن در تضاد با سکوت و عظمت طبیعت قرار می‌گیرد و به استعاره‌ای از تضاد انسان و هستی بدل می‌شود. در بخش روایت و فرم هم لاکس با بهره‌گیری از سکوت، نماهای بلند و تصویرپردازی شاعرانه، ریتمی مینیمالیستی ایجاد می‌کند که بیننده را به تأمل وا‌می‌دارد.
بازی سرجی لوپز در این فیلم به‌عنوان پدری دردمند، عمیق و تأثیرگذار توصیف شده است. همچنین‌طراحی صدا و موسیقی فیلم به شکل چشمگیری مورد تحسین قرار گرفته است. به‌عنوان نقاط ضعف فیلم هم برخی معتقدند فیلم در نیمه دوم بیش از حد انتزاعی و کند می‌شود و انسجام روایی‌اش کاهش می‌یابد. این ویژگی برای تماشاگرانی که انتظار داستانی خطی دارند، چالش‌برانگیز است.
نخستین نمایش جهانی این فیلم در جشنواره کن ۲۰۲۵ بود که برنده جایزه هیأت داوران شد. فیلم ترکیبی از بازیگران حرفه‌ای و نابازیگران را در خود دارد که به آن حس واقع‌گرایانه‌ای بخشیده است. بخش‌هایی از فیلم علاوه بر مراکش، در بیابان‌های اسپانیا ‌ فیلمبرداری شده‌اند.
 «سیرت» به‌عنوان نماینده اسپانیا در بخش بهترین فیلم بین‌المللی اسکار معرفی شد. در مجموع، فیلم سیرت، تجربه‌ای شاعرانه و پرقدرت است که مرز میان سینمای روایی و تجربه معنوی را درمی‌نوردد. این فیلم بیش از آنکه داستانی درباره جست‌وجوی یک دختر گمشده باشد، سفری به درون تاریک‌ترین زوایای روح انسان است. «سیرت» اثری چالش‌برانگیز و بی‌تردید یکی از برجسته‌ترین فیلم‌های سال ۲۰۲۵ به شمار می‌رود.