محور سوم

آنچه می‌گوییم نتیجه تحلیل‌هایی است که به آن تکیه کرده‌ایم  وگرنه اطلاعاتی از تصمیمات مقامات ارشد نداریم. اینکه در میانه جنگ  چرا مجددا ایران پیام مذاکره داد شاید به این دلایل باشد:

ایران نیاز به مدیریت جنگ داشت. برای همین سعی کرد جنگ را با پیروزی تمام کند و آتش‌بس را نیز به دشمن تحمیل کند. 
 در چنین شرایطی با اعلام مذاکره، امکان مدیریت جنگ و جبران خسارتها وجود داشت.

 ارسال پیام مذاکره پس از آتش بس، تلاش ایران برای کسب برتری دیپلماتیک و مشروعیت بین‌المللی بر طرف مقابل بود. 
 به عبارتی این پیام را به خارج داد که ایران جنگ طلب نیست و جنگ افروزی خصلت رژیم صهیونیستی است.

جمهوری اسلامی ایران با ارسال پیام مذاکره به مردم خود نیز اطمینان داد که دنبال جنگ نیست. 
 پیام صلح و آرامش به داخل کشور هم یکی از کارکردهای پیام مذاکره بود.

قدرت ایران در این جنگ کاملا برای همه واضح شد. این قدرت، تغییراتی جدی در موازنه قدرت منطقه‌ای و بین‌المللی به وجود آورد. 
 این تغییرات، باعث شد احتمال موفقیت مذاکرات بیشتر شود.

یکی دیگر از دلایل مذاکره می‌تواند این باشد که ایران خواهان تضمین امنیت و جلوگیری از حملات آینده اسرائیل به تأسیسات خود است. 
 ایران می‌خواهد در کنار اقتدار نظامی از مذاکره نیز به عنوان یک ابزار پیشگیرانه استفاده کند.

تهدید به فعال سازی مکانیسم ماشه، تلاطم‌های اقتصادی در داخل ایجاد کرد. 
 پیام مذاکره برای حفظ آرامش بازار و جلوگیری از تلاطم های بیشتر نیز بود.