نگاه
آب و بلا 2 نکته درباره آب
محسن مهدیان؛ مدیرمسئول
یکم.
همسایه محترم‌مان آب را گرفته بود روی خودرو برای شست‌وشو. نزدیک شدم و گفتم برادرم آب نیست. چرا باور نمی‌کنید که آب نیست؟ جدی‌جدی هنوز عده‌ای باورشان نیست که آب نیست.
آن‌سوتر دیگری به‌خاطر مخالفت با دولت نوشته ماجرای آب دروغ است و هیچ کم‌وکسری نیست. سدها هم همه پر آب. این هم فیلمش. این‌دست آدم‌ها را کنار معدود افرادی قرار دهید که این خبرها را باور می‌کنند؛ البته این‌بار از رسانه طرف مقابل و دشمن ایران.
راه‌حل چیست؟
مسئله این است که صرفه‌جویی هم تدبیر لازم دارد. با نصیحت و توصیه اخلاقی میسر نیست. مسئولان باید لوازم صرفه‌جویی را هم فراهم کنند.
صرفه‌جویی تشویق و تحذیر مالی می‌خواهد، تسهیل دسترسی به فناوری‌های کم‌مصرف نیاز دارد، نظارت و مدیریت دقیق‌تر مصرف در بخش‌های مختلف و ارائه گزارش به مردم می‌خواهد، آموزش مستمر و بهنگام و الگوسازی می‌طلبد.
دوم.
بلا برای مومنی که به گناهش خو گرفته نعمت است؛ مسیر رهایی از گناه و خطاست. خداوند اگر خیر او را نمی‌خواست، رهایش می‌کرد تا در خطایش غوطه‌ور شود و هلاک گردد. بلا برای جامعه ایمانی نیز به طریق اولی همین حکم را دارد.
سال‌هاست امام و رهبرانقلاب درباره عدم‌اتکای اقتصاد به نفت هشدار می‌دهند، اما اقدامی درخور صورت نگرفته، تا اینکه تحریم‌ها باعث شدند مسئولان به فکر بیفتند. این فقط اقتصاد نیست؛ مثلا وضعیت حجاب سال‌ها رها شده و تعطیلی کار فرهنگی به جایی رسیده که امروز سیستم دچار بی‌تصمیمی مفرط است. شاید این بار عده‌ای بیدار شوند و بگویند: «باید فکری کرد.»
ماجرای مصرف بی‌رویه انرژی و آلودگی هوا هم همین است. وضعیت آب هم همینطور است؛ هم در حوزه تدابیر حاکمیتی، مثل مصرف بی‌رویه آب در بخش کشاورزی و هم در مصرف مردم. فقط در تهران دوبرابر استاندارد آب مصرف می‌کنیم.
حالا بی‌آبی باعث شده است فکری کنیم و راه چاره‌ای بیابیم؛ اگرچه نگرانیم همین بلای بی‌آبی هم برخی را بیدار نکند.
فقط یک مسئله باقی می‌ماند: تقاص کم‌کاری مسئولان و زیاده‌روی و اسراف ما را دیگرانی می‌دهند که بی‌گناهند و این دردناک است. کاش به‌هوش شویم.
