زیر پوست شهر هوشمند

مرتضی بهرامی؛ معاون آی تی شرکت مخابرات ایران 

تحول دیجیتال در مدیریت شهری تنها به ظاهر شهر محدود نمی‌شود. گاه آنچه دیده نمی‌شود تعیین‌کننده‌ترین عامل در کارآمدی، تاب‌آوری و حتی رفاه شهروندان است. در لایه‌های زیرین شهر، جایی دور از چشم، زیرساخت‌هایی در حال کارند که امکان تصمیم‌سازی‌ دقیق، خدمات همزمان و پاسخگویی هوشمند را برای شهرهای امروز فراهم می‌کنند. این زیرساخت‌ها نه فقط حامل داده‌، بلکه حامل ظرفیت آینده‌پذیری شهرها هستند.

داده‌هایی که تصمیم می‌گیرند 
در منظومه شهر هوشمند داده به زیرساخت تصمیم تبدیل شده است. داده‌هایی که از حسگرها، اپلیکیشن‌ها، سامانه‌ها و دوربین‌های شهری گردآوری می‌شوند، زمانی ارزش واقعی پیدا می‌کنند که امکان انتقال، پردازش و تحلیل همزمان آنها فراهم باشد. در این نقطه است که نقش زیرساخت‌های ارتباطی بازتعریف می‌شود؛ نه صرفا به‌عنوان کانال‌های انتقال داده، بلکه به‌مثابه سکویی برای تحلیل سریع، ذخیره‌سازی‌ امن و ارائه خدمات منعطف و توسعه‌پذیر.

شهرهای متصل، پایه‌های توسعه فردا 
عبارت «شهر متصل» سال‌هاست در ادبیات توسعه شهری تکرار می‌شود  اما اتصال واقعی فراتر از اتصال کاربران یا دستگاه‌هاست. اتصال واقعی زمانی معنا دارد که نهادها بتوانند بدون گسست، داده تبادل کنند، تصمیم‌ها از طریق خطوط پرظرفیت و پایدار در کل شهر جاری شوند و شبکه‌ای با کمترین تأخیر و بیشترین انعطاف تضمین کند که شهر در هر لحظه در حال مکالمه با خودش است. در این میان، توسعه شبکه‌های فیبر نوری نه یک انتخاب فناورانه، بلکه الزام راهبردی برای مدیریت شهری آینده‌نگر است.

ابر در خدمت شهر 
امروز مدیریت شهری بدون سکوی ابری، عملا با گلوگاه منابع مواجه است، به‌ویژه زمانی که نیاز به پردازش داده‌های حجیم، حفظ سوابق بین‌سازمانی و ارائه خدمات پیوسته به شهروندان وجود دارد. فضای ابری بومی، یکی از مؤثرترین مؤلفه‌هایی است که می‌تواند بهره‌وری سامانه‌های شهری را متحول کند؛ از مدیریت ترافیک تا نظارت شهری، از هوش زیستی تا پلتفرم‌های مشارکت شهروندی.