تک ازبک

 اگر قرار باشد یک مثال روشن از «پیشرفت» در حوزه فوتبال آسیا طی سال‌های اخیر پیدا کنیم، احتمالا هیچ نمونه‌ای بهتر از ازبکستان نخواهد بود؛ کشوری که گام به گام پیش رفته و حالا نشانه‌های رشد و شکوفایی را می‌شود آنجا دید. ازبک‌ها برای نخستین بار به مرحله نهایی جام‌جهانی فوتبال هم رسیدند. اگرچه 48تیمی شدن این مسابقات و قرعه آسان ازبکستان در مسیر این موفقیت به آنها کمک کرد، اما از شایستگی‌های فنی این تیم هم نمی‌توان چشم‌ پوشید. مهم‌‎تر اینکه ازبکستان برای آینده هم برنامه دارد و لازم است مسئولان فوتبال ایران با دقت و وسواس بیشتری تحرکات این رقیب هم‌قاره‌ای را رصد کنند.

   ماجراجویی با قهرمان جهان؟
مهم‌ترین خبری که این روزها در مورد فوتبال ازبکستان به گوش می‌رسد، مربوط به عزم جزم آنها برای یافتن یک سرمربی بزرگ است. در همین راستا، رسانه‌ها بیش از هر نام دیگری از نزدیک شدن یواخیم لوو به نیمکت تیم ملی این کشور خبر می‌دهند. لوو 65ساله موفق شد تیم ملی آلمان را به مقام قهرمانی جام‌جهانی2014برساند. او از زمان وداع با تیم ملی آلمان در سال2021، هدایت هیچ تیمی را نپذیرفته بود و حالا ممکن است به‌عنوان سرمربی ازبکستان معرفی شود. ازبک‌ها بلافاصله پس از پایان مسابقات انتخابی جام‌جهانی، سراغ بررسی شرایط مربیان مطرح برای هدایت این تیم رفتند که همین موضوع نشان می‌دهد آنها خیلی روشن و واضح می‌دانند برای مرحله نهایی آن بازی‌ها چه می‌خواهند. به جز لوو، از اسلاون بیلیچ هم به‌عنوان دیگر گزینه هدایت تیم ملی ازبکستان یاد می‌شود؛ سرمربی پیشین تیم ملی کرواسی که اسم و رسم قابل‌توجهی دارد، اما به اندازه لوو شهرت ندارد.

   حریفی که سخت شد
شاید روشن‌ترین برهان برای اینکه ما باید ازبکستان را جدی بگیریم و تکانی به‌خودمان بدهیم، نتایجی است که اخیرا در مسابقات رودررو با این کشور به‌دست می‌آید. تیم ملی ازبکستان برای مدت‌ها نقش «راحت‌الحلقوم» را برای فوتبال ملی ایران داشت. از سال 1377تا 1402، در مجموع 12نبرد بین 2تیم برگزار شد که حاصل آنها 11برد برای ایران و تنها یک پیروزی برای ازبکستان بود. همان برد هم در ورزشگاه آزادی و در حالی به‌دست آمد که داور به اشتباه گل محمد نوری را آفساید اعلام کرد. این یعنی یک برتری قاطع کیفی برای ما. با این حال طی 2سال گذشته ورق برگشته و 4نبرد پی‌درپی ایران و ازبکستان با تساوی به پایان رسیده است. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که بعد از کل‌کل علیرضا جهانبخش با خبرنگاران ازبکستانی، مصاف با این تیم برای بازیکنان ایران کمی هم حیثیتی شده بود، اما ما حتی بعد از قطعی کردن صعودمان به جام‌جهانی، در ورزشگاه آزادی هم موفق به بردن آنها نشدیم. واقع‌بینانه باید گفت این روند جای نگرانی دارد.

منبع تغذیه لیگ ایران
همزمان، باشگاه‌های ایرانی هم به شکل روزافزون علاقه بیشتری نسبت به جذب بازیکنان ازبکستانی نشان می‌دهند. بعد از موفقیت یوسف‌اف در فولاد، اورونوف در پرسپولیس و ماشاریپوف در استقلال، حالا می‌بینیم که تعداد ازبک‌های حاضر در لیگ ایران رو به افزایش است. خود استقلال برای فصل جدید رستم آشورماتوف را جذب کرده و تراکتور هم ادیل جان خامربکوف را به استخدام در آورده. همچنین اخبار زیادی در مورد مذاکره و توافق پرسپولیس با یک ملی‌پوش ازبکستانی به گوش می‌رسد. تیم‌های باشگاهی ما بازیکنان ازبکستانی را جدی گرفته‌اند؛ فوتبالی که همین حالا خوسونوف جوان را در قلب خط دفاعی منچسترسیتی دارد. جدی بودن هشدار مشهود است یا باز بنویسیم؟