روایت بازسازی و احیای گنجینه‌های شهری
مجسمه‌های فاخر بسیاری در دهه‌های گذشته در نقاط مختلف پایتخت نصب شدند که برخی از آنها هنر دست استادان بنامی هستند و ارزش و اعتبار دارند، ولی به دلایل مختلف در طول این سال‌ها آسیب دیده‌اند و باید مرمت شوند. مجتبی موسوی، مجسمه‌ساز و استاد دانشگاه از روزهایی در دهه80و 90برایمان تعریف می‌کند که در سازمان زیباسازی شهر تهران فعالیت داشته و بخش قابل‌توجهی از آثار حجمی تهران را مرمت و بازسازی کرده‌اند. برخی از این مجسمه‌ها توسط خود صاحب اثر یا هنرمندان شاخص این عرصه مرمت و بازپیرایی شدند. مجتبی موسوی، درباره روش‌های احیا و مرمت مجسمه‌های تهران می‌گوید: «برای بازگرداندن مجسمه‌ها و آثار مطرح این هنر به سطح شهر، در مرحله اول به سراغ صاحبان اثر رفتیم که اگر در قید حیات هستند، خودشان مجسمه را مرمت کنند. سال 95 سر مجسمه شهری «باربر» ساخته منصور آذری در خیابان ناصر خسرو تخریب شد و از بین رفت. طولی نکشید که دوباره استاد منصور آذری آن را ساخت و در جای خودش نصب شد، اما برای برخی از آثار که دسترسی به صاحب اثر امکان نداشت، از قالب‌هایی که از اثر موجود بود، استفاده کردیم.یکی از آثار مرحوم استاد مددی که از جنس چوب در پارک هنرمندان نصب شده بود و بعدا به سرقت رفته بود، توانستیم با وجود قالب این اثر که در گذشته از استاد خریداری شده بود توسط پسر ایشان همان را قالب‌گیری و این‌بار از جنس برنز آن را تولید کنیم. یا کار دیگری از آثار فاطمه امدادیان که یک نیم تنه انتزاعی بود. برای این اثر هم به سراغ امدادیان رفتیم که خوشبختانه مدل گچی مجسمه را کماکان داشتند. مجسمه مرد نشسته هم سرش دزدیده شده بود که دوباره استاد حمید شانس آن را قالب‌گیری کرد.» موسوی از قالب‌گیری 2اثر ارزشمند نام می‌برد و می‌گوید: «مجسمه خیام هم در پارک لاله آسیب دیده و قسمتی از دماغ و انگشتان مجسمه شکسته بود.البته این مسئله طبیعی است چون جنس مجسمه از سنگ بود و به‌دلیل فرسایش طبیعی مانند باد و باران، گرما و یخ‌زدگی آسیب دیده بود. خوشبختانه پسر استاد ابوالحسن صدیقی این مجسمه را مرمت کرد. برای آینده از این مجسمه و مجسمه فردوسی قالب‌گیری انجام داده‌ایم و در واقع یک نسخه کپی از آنها تهیه کرده‌ایم که در اختیار سازمان زیباسازی شهرداری است.»
