امیر، علیه امیر

میثم کریمی

باخت به قطر اصلا اتفاق خوبی نبود، مخصوصا که تیم ملی در دوحه واقعا نمایش جالبی هم نداشت. با این حال باید به یاد داشته باشیم این مسابقه بعد از قطعی شدن صعود تیم ملی به جام‌جهانی برگزار شد و در حقیقت یک باخت تشریفاتی به شمار می‌آمد. اینکه چرا چنین شکستی باید با این بازتاب منفی گسترده مواجه شود، بی‌گمان دلایل خاص خودش را دارد. بخشی از این ماجرا هم قطعا به شخصیت و کنش‌های خود امیر قلعه‌نویی مربوط می‌شود؛ کسی که با رفتارهایش منتقدان و افکار عمومی را تحریک می‌کند.

   نکته اول؛ نگرانی از جام‌جهانی
عامل اول انتقادات گسترده، یک مسئله کلی‌تر است؛ اینکه با این دست‌فرمان، افکار عمومی نگران سرنوشت تیم ملی در جام‌جهانی هستند. حتی با وجود 48تیمی شدن تورنمنت، آنجا قطعا مسابقات دشوارتری انتظار تیم ملی را می‌کشد. ما در همین مرحله انتخابی و گروه آسانی که در آن قرار داشتیم، عملکرد پرفراز و نشیبی ارائه دادیم. در 2بازی مقابل قرقیزستان و کره‌شمالی، رسما نفس تیم ملی برای کسب پیروزی بند آمد و چیزی نمانده بود کام‌بک‌های تلخ و زشت بخوریم. بازی رفت با قرقیزستان را هم در حالی با یک گل نیم‌بند در ورزشگاه فولادشهر اصفهان بردیم که حتما به یاد دارید کیفیت اسفبار بازی تیم ملی، اعتراض هواداران را در پی آورد و روی سکوها درگیری هم ایجاد شد. ازبکستان را هم در هیچ‌یک از 2بازی رفت و برگشت نبردیم تا روشن شود واقعا مشکلات زیادی داریم. این باخت به قطر هم مزید بر علت شد و به نگرانی‌ها دامن زد. قطعا وضعیت تیمی که مقابل این دست رقبا، در 6بازی اخیر فقط یک کلین‌شیت داشته نگران‌کننده است. حتما نیازی به تخصص و دانش آنچنانی نیست که بفهمی تیم ملی شرایط جالبی ندارد و شاید اگر به جای این گروه، در گروه سوم (ژاپن، عربستان، استرالیا، بحرین، اندونزی و چین) قرار می‌گرفت، حقیقتا به مشکل برمی‌خورد. فدراسیون باید قدردان این بخت بلند باشد و به شکل جدی‌تر برای جلوگیری از یک آبروریزی در جام‌جهانی برنامه‌ریزی کند.

   نکته دوم؛ رفتارهای قلعه‌نویی
از آن سو اما آنچه مشکلات را دوچندان و واکنش‌ها را عصبی‌تر می‌کند، بعضی رفتارهای شخص امیر قلعه‌نویی است. به‌عنوان مثال او همچنان در مصاحبه‌هایش از صعود به مرحله نهایی جام‌جهانی به‌عنوان دستاوردی بزرگ یاد می‌کند، درحالی‌که معمولی‌ترین هواداران فوتبال هم می‌فهمند با شرایط جدید و افزایش تعداد تیم‌ها، چنین موفقیتی آنقدرها هم عجیب و غریب نبوده. آیا واقعا انتظار داشتید ایران از این گروه به مرحله نهایی نرسد؟ پس کدام تیم‌ها باید بالا می‌رفتند؟
به علاوه امیر مثل گذشته، کماکان منتقدان را به چشم دشمن می‌بیند و شکل کارش طوری است که به جای تعامل با آنها و گوش دادن به نقدهای موجه، از در لج و لجبازی وارد می‌شود. به همین ترتیب، برخی ادعاهای سرمربی تیم ملی هم به‌شدت عصبی‌کننده است، مثل این اظهارنظر او پس از پایان مسابقه با قطر: «بهای بازی دادن به جوانان را پرداختیم.» او این حرف را بعد از مسابقه‌ای زده که میانگین سنی ترکیب اصلی تیم ملی تقریبا 29.5سال بود. شاید هم امیر فکر می‌کند چون مثلا علی علیپور کمتر در تیم ملی بازی کرده، پس جوان است و چنین لفظی را در مورد مهاجم 30ساله پرسپولیس به‌کار می‌برد!

بازهم صعود آسان
امیر قلعه‌نویی کماکان می‌گوید صعود تیم ملی به جام‌جهانی کار سختی بوده است. او روز گذشته در کنفرانس مطبوعاتی بازی با کره‌شمالی در این خصوص گفته: «شرایط سختی برای صعود به جام‌جهانی داشتیم اما این کار را به لطف خدا، اهل‌بیت(ع) و تلاش همه بازیکنان‌مان به آسانی انجام دادیم. یعنی اینکه بعضی‌ از دوستان می‌گویند این صعود آسان بوده، اصلا اینطور نبوده است. دوره‌های گذشته چه در جام ملت‌ها و چه در مقدماتی جام‌جهانی رقبای آسیایی داشتید اما الان در همین مقدماتی جام جهانی با تیم قطر که بازی کردیم بازیکنانش اکثرا برای آفریقا، برزیل، سودان و یمن بودند. این کار بزرگ را ما 2هفته زودتر از پایان بازی‌ها به سرانجام رساندیم که کار سختی بود. ما میزبانی‌ هم نداشتیم. درست است که تعداد تیم‌ها بیشتر شده اما واضح است که بازیکنان تیم‌ها تغییر کرده.»
قلعه‌نویی که پس از بازی با قطر از جوان شدن تیم صحبت کرده بود حالا بحث تغییر نسل را پیش کشیده است: «ما هم باید تغییر نسل بدهیم و هم نتیجه بگیریم. تغییر نسل با جوان‌گرایی متفاوت است و ما این سه کار را همزمان انجام می‌دهیم. در همین بازی گذشته، 5-4مورد تغییر داشتیم که به‌معنای تغییر نسل بود.»