نكته بازی

فردا، اختصاصی، درویش رفت!
آقا ما کاری به کیفیت عملکرد رضا درویش نداریم. آن یک بحث جداگانه است که مجال خودش را می‌طلبد. حتما درویش در مقام مدیرعاملی باشگاه پرسپولیس نقاط ضعف و قوت خودش را داشته که قبلا در موردش نوشته‌ایم و بعد از این هم چنین خواهیم کرد. با این حال انصافا این مسخره‌بازی مربوط به رفتن و نرفتن او دیگر خیلی لوث شده است. داستان اینطوری است که هفته‌ای 3روز رسانه‌ها تیتر می‌زنند درویش رفت و هفته‌ای 3روز دیگر از ماندگار شدن او خبر می‌دهند. شکر خدا همه اخبار هم «اختصاصی» است و ما واقعا باید قدردان این رسانه‌های دقیق و صادق باشیم! آخرین بار آخر هفته گذشته گفتند درویش می‌رود و از بین علی‌اکبر طاهری و جعفر سمیعی یک نفر جایش را می‌گیرد، اما اول این هفته خبر ابقای او رسید. البته مطمئن باشید این پایان کار نیست و همین فردا یک رسانه دیگر تیتر می‌زند: «اختصاصی، درویش از پرسپولیس رفت!»

زیاد هم تعجب نکردیم
از مدت‌ها پیش اعلام شده بود بازی ایران و کره‌شمالی در چارچوب مسابقات انتخابی جام‌جهانی2026قرار است در مشهد برگزار شود. با این حال هر چه گذشت، از قاطعیت لحن خبر کاسته شد تا اینکه سرانجام دیروز سایت رسمی فدراسیون فوتبال اعلام کرد محل انجام این بازی تغییر کرده و در تهران برگزار خواهد شد. البته در بیانیه فدراسیون کلی از همکاری مسئولان ورزش خراسان تشکر شده. دلایل زیادی هم برای این تغییر مکان ذکر کرده‌اند، مثل دوری مسیر برای تیم مهمان و فراهم نبودن امکانات زیرساختی مدنظر فیفا در مشهد. در هر صورت کسی اینها را زیاد جدی نمی‌گیرد، اما فقط خواستیم عرض کنیم ما و خیلی‌های دیگر از همان روز اول می‌دانستیم این بازی در مشهد برگزار نخواهد شد. حالا اینکه از کجا می‌دانستیم زیاد مهم نیست، اما فهمیدنش اصلا سخت نبود!

تیمی که می‌خواست ببرد
ملوان در حالی با تنها گل رضا جعفری موفق شد گل‌گهر را شکست بدهد و به فینال مسابقات جام‌حذفی راه پیدا کند که شاید روی کاغذ خیلی‌ها شانس تیم سیرجانی را برای صعود بیشتر می‌دانستند. به هر حال آنها در جدول لیگ برتر جایگاه بالاتری داشتند و مسابقه هم در خانه خودشان برگزار می‌شد. از همین رو بسیاری گمان می‌کردند تیم سرسخت مهدی تارتار فینالیست خواهد شد، اما در نهایت ملوان روی یک ضد‌حمله و پاس درخشان محمد عمری گل زد و مسابقه را برد. از نظر فنی که کارشناسان باید در مورد زوایای مختلف بازی نظر بدهند، اما یک نکته در این بازی کاملا مشهود بود؛ اینکه ملوان خیلی بیشتر دلش می‌خواست برنده شود. آنها آشکارا برای هواداران تیفوسی‌شان می‌جنگیدند و این موضوع در ساق پای تک‌تک بازیکنان نمایان بود. در نهایت هم همین میل و اراده شدید به ملوان کمک کرد؛ فاکتوری که در فینال هم می‌تواند کار را برای تیم رقیب دشوار کند.