لباس ایمن برای کارگران پسماند

محمد سرابی-روزنامه‌نگار

کارکنان بخش‌ کارگری شهرداری‌های کشورهای مختلف جهان که جزو نیروی‌های خدمات شهری به شمار می‌آیند، پوشش خاصی دارند که برای ساکنان شهر‌ها آشناست؛ زیرا محل کار این کارگران، نه سالن‌های بسته کارخانه‌ها و نه معادن دورافتاده، بلکه در شلوغی خیابان‌های شهر است و شهروندان هر روز در فضای مشترکی با این کارگران روبه‌رو می‌شوند. یونیفرم پاکبان‌ها هم از نظر رعایت نکات ایمنی و هم به‌دلیل ماهیت بهداشتی ‌ از دیگر کارگران متمایز است.

هند
همه کارگران ، مثل هم
شهر‌های مختلف هند سازماندهی‌های گوناگونی برای جمع‌آوری زباله دارند که بخش زیادی از آن به کارگران رفتگر بستگی دارد. شهرداری‌ها با استفاده از نیروی انسانی این کار را انجام می‌دهند و هر قسمت از شهر تعدادی کارگر دارد که باید محدوده مشخصی را روزانه جارو بزنند. از طرف دیگر، بخش قابل توجهی از نیرو‌ی انسانی جمع‌آوری پسماند شهری هندوستان زن هستند. در یک دهه گذشته، تعداد زیادی از زنان کارگر در شهر‌های بزرگ هند جذب حرفه پاکبانی شدند. حوزه کاری آنها از جارو زدن خیابان‌ها تا لایروبی مخازن و کانال‌های زیرزمینی است. «ساری» لباس سنتی هندی برای چنین فضایی مناسب نیست. از طرف دیگر، در گذشته دور هندوستان، طبقات پایین اجتماع از زن و مرد این کار را انجام می‌دادند که آثار فرهنگی آن همچنان در برخی نقاط این کشور باقی مانده است.

 لباس یکسان
شهرداری‌های هند برای حل مشکلات فرهنگی فراوانی که درباره شغل پاکبانی و کارگری پسماند وجود داشت، یک لباس فرم یکسان را در این کشور طراحی کردند. این کار ابتدا در ایالت‌هایی مانند پنجاب و کارناتاکا شروع شد. در برخی نقاط مانند شهر بوواناگیر، لباس مخصوص زنان و مردان متفاوت بود و زن‌ها اغلب کار‌هایی مانند رفت و روب خیابان‌ها را انجام می‌دادند؛ به همین دلیل لباس‌هایی با رنگ‌های سبز و صورتی برای آنها تعیین شد.‌در شهر‌هایی که وظایف زن و مرد یکسان بود، مانند شهر 2میلیون نفری پاتنا در ایالت بیهار شرقی، لباس یک‌رنگ نارنجی برای همه کارگران در نظر گرفته شده است. این کارگران باید از چکمه و کلاه ایمنی استفاده کنند؛ در نتیجه تفاوت چندانی در ظاهر آنها وجود ندارد.

کانادا
قابل تشخیص و متمایز


 ایمنی و حفظ سلامت، باعث نظارت شهرداری‌های کانادا بر لباس پاکبان‌ها شده است. براساس استاندارد‌های شهر‌های کانادا، لباس کارگران بخش‌ پسماند شهرداری باید کاملا قابل تشخیص (Hi-vis) باشد؛ زیرا این کارگران در ساعت‌های مختلف روز، در آب و هوای گوناگون و در معابر عمومی، مشغول کار هستند. نزدیک به یک دهه قبل، آسیب‌های جسمی در میان کارگران بخش بازیافت آنقدر زیاد بود که این حرفه را در میان 10شغل آسیب‌رسان در کانادا و آمریکای شمالی قرار می‌داد. بیشتر این آسیب‌ها هم شامل رانندگانی بود که با کامیون‌های حمل زباله یا کارگران همراه آن تصادف می‌کردند. قوانینی تصویب شد که رانندگان باید با دیدن خودروی حمل زباله سرعت خود را کم کنند و رانندگان کامیون‌ها هم نباید از وسیله‌هایی که حواس آنها را پرت می‌کند مانند تلفن همراه استفاده کنند؛ اما این کار هم به اندازه لازم از میزان تلفات کم نکرد. اجبار به پوشیدن لباس‌های شبرنگ با شکل واحد و تجهیز کامیون‌ها به چراغ‌های مناسب باعث شد تا شرایط ایمنی بهبود پیدا کند.

  سبز و نارنجی
بالاتنه لباس کارگران باید نوار‌های بازتاب‌دهنده نور (شب‌نما) به پهنای 5سانتی‌متر داشته باشد و اگر کارگران با تجهیزات صنعتی مانند خودرو‌های سنگین کار می‌کنند باید تجهیزات ایمنی به همراه داشته باشند. 2رنگ نارنجی و سبز در شهر‌های مختلف کانادا به‌عنوان رنگ لباس پاکبان‌ها استفاده می‌شود که باید همراه با نوار‌های شبرنگ باشد. ایمنی کارگران پسماند به‌عنوان زیرمجموعه‌ای از مقررات ایمنی کلی کارگران صنعتی در کانادا تعیین می‌شود. پاکبانی یکی از مشاغل دشوار در کاناداست و در سال گذشته، شرایط سخت کاری باعث چندین مورد اعتراض کارگری در این کشور شده بود.